Bir cüceyle devin çarpýsmasý gibiydi bizimkisi.Zaman zaman devleþtim karþýnda zaman zamanda bir cüce gibi küçüldüm.Bir metre seksenbeþ santim boyla dokuzuncu kattan atlayýn on sekiz yaþinda bir yürekti taþýdýðým.Asfalta yapýþýnca bedenim yukardan bakýldýðinda,bir karýþ, yakýnýndan bakýnca da, zift karasý, daðýlmýþ tüm uzuvlarým.

Yirmi yaþýndayken adýný koyamadýðým duygularla atýlan çakýl taþlarýyla bir kaç yýl sonra yolumu bulamadým.Taþ bile çakilken kum olmuþtu üzerine basan aðýrlýklardan.Bugün ellili yaþlarýnda bir devle ettiģim sohbette; hayatýn hep baþkalarýný düþünmekle geçtiðini bir kez daha anladým.''Geriye dönüp baktýðýmda telaþeli yýllarýma ve onca yaþanmýþlýða neyi yahut kimi cýkartirdým hayatýmdan dedim ve hiç birþeyi, cevabýný aldým kendimden'' dedi.Neden dediģimde ise asýl gözden kaçýrdýðým þeyin cevabýný aldým.''Hayatým domino taþlarý gibiydi bir tanesini çekmeyi denediðimde, bir sonraki olmuyordu.Ve daha sonraki de.Yani ben olamýyordum.Bugünkü ben deðil baþka biri oluyordu.Bense kendimi hiç inkar etmedim.Hepsi beni bugünkü ben yaptý.Hepsini ben istedim yerli yerince dizdim ve bugün oyunun sonunu izliyorum.Bugun olsa yine ayný güzel hatalarýmý yapar ve yine bugünkü ben olurdum''dedi.Ve ekledi o yüzden ''kendime sorduðum sorunun cevabýni yine ben verdim.Neyi çikartýrdim?-hiç bir seyi-Ve kimi çýkartýrdým?-hić kimseyi- ''dedi.

Önce karýstým biraz ama sonra hakverdim.

Hayatý karþýlamak gerekirdi.Geleni karþýlamayý bilmek de gideni uðurlamayý da öðrenmek gerekirdi.Gelenler ve gidenler kattýklarýyla zaman zaman da götürdükleriyle bugünki bizi olusturmamýþ mýydý.Üstad haklýydý.Ben olmak ićin deðerdi.Deðmisti de.

Dokuzuncu katýn tepesinden oturmadan bakýnca aþagýya on sekizlik yüreðine bir seksenbeslik boyu eklendi.Cüce olan herseydi.Onu oraya çýkaran herþey önce zihninde sonra bedeninde devleþti.Artýk cüce deðildi.

Belkide ölüm denen hastalýðý çaðýrmadan saniyeler once tüm sorularýnýn cevabýný rüzgarla öðrendi.Baþýna üþüsen insanlarý, herkesi ve herþeyi anlamsýz bularak seyretti.Hayatýndan tek bir taþý çekti ve bugün ki beni bir on sekiz buçuða getiremedi.Yinede sećti.

Herkes birþekilde öðrendi.Kimi yaþayarak,kimi erteleyerek,kimide son vererek.Kimi zaman cüce kimi zaman dev olmak böyle birþeydi.Keþkeler ve piþmanlýklar küçültürken, iykiler büyütüyordu.Mutlu edemiyeceðinden, yetemiyeceðinden korkanlarýn varlýðýna baðlý olmayanbenler büyüttük ićimizde.Ne olursa ve ya ne olmazsa yetebilmeyi öðrendik kendimizze.

Þimdi hayaller okadar gerçek ve diri ki!Ben tek bir taþý yerinden oynatmadan devleþtim, hayat karþýmda cüce artýk ve ben onu dünyanýn dokuzbin doküzyüz doksan dokuzuncu tepesinden izliyorum.Saçlarým gece artýk, yýldýzlar göz kýrptýkça maviye çalan.Bir atmýþlýk boyuma ve koca gözlerime aldýrmadan oturdum Ay'a. Ayaklarýmý salladýðým Ayýn içinden, geleceðime  temiz yaðmurlar yaðdýrýyorum.

     (Tüm taþlarýma teþekkürlerle, hepinizi kucaklýyorum )