Çayýn romanýný yazdým þiirle
Burnunu kývýrýp geçti ekabir
Dedim iþim olmaz benim kibirle
Tevazu demiyle ahde vefa bir


Çaykur hiç bakmadý dönüp bu yana
Demedi ki bunlar çaya dair sýr
Koymadý þiiri çayla yan yana
Sözümüzü sandý galiba kýsýr


Yine de býkmadýk çayý övmekten
Ehlidil ehli hal anlar dedik hep
Toz çýkarýp halý kilim dövmekten
Bulamadýk baþka ahvale sebep


Çayýmýz hep berrak ve albenili
Ýsli çaydanlýkla ünsiyetimiz
Biliriz Rize’dir çayýn has ili
Deðiþmez çaya hüsnü niyetimiz


Çay iklimi görür bizden itibar
Demlik derununda bin bir güzellik
Bilen bilir onda hazineler var
Çaya þiirimiz ne son ne de ilk


Yazmak ve okumak bir de çay içmek
Sade dünyamýzýn tek ihtiþamý
Çay renkli kaftaný özenle biçmek
Uzaktan sevdik hep Halep’i Þam’ý


Deme ne alaka bu iki þehre
Atamýz ötemiz Halep Türkmen’i
Yýkýldý oralar sitemler *dehre
Avutmaz Leylalar bu yüzden beni


Biz çayý severiz çay bizi sever
Nakýþ nakýþ iþler huzuru suya
Sinemiz bir kepez dalgalar döver
Varamayýz çay içmeden uykuya
Ankara, 28.04.2016 Ýbrahim Kilik


*zaman