Totem, totemi grubuna sesleniyordu. Grubu da tekti. Totem de grubu içinde tekti. Doðada saðlama az sayýdaki kiþilerden oluþan grubunun tekil süreçleriyle mutlaktý. Totem, totem grup sahipliði oluþuyla çoðul ortaklýktý.

Ýlah, totem gruplarýn totem meslekleri nedenle sentezi olmasýnýn farklý gruplarýyla çoklu yapýlýydý. Ýlahlarýn ortak kurul kararý, ittifakýna ayrýmsýz hitap ederdi. Gruplarýný ve ittifaklarýný, gruba ittifaka dek benlikle"; "grubuna ve ittifakýna sahiplikti.

Grup temsilcili oluþla yönetim oligarþikti. Ýlahtan ilaha geçiþle monarþik bir grup soy þeceresi gibi yansýyordu. Unutmayýn ki ön ittifakýn oligarþik monarþi yapýsý mülkiyetçi sistemin elinde olmamakla mülkiyetçi oligarþik monarþi gibi yansýmýyordu. Ön ittifakýn bu türden oligarþik monarþili yönetimle sentezli olan yapýsý, totemi manayý kesintiye uðratmakla kesikli sürekli yapmýþtý.

Köleci dönem sentezi bir yapý olmakla beraber, kendisinin çoklu sentezle olan oligarþisini görmezden geldi. Böylece ön ittifaklarý kesintiye uðratmakla, tarihsel akýþla kesikli sürekli oldu. Mülkiyeti yeðler oligarþi üzerine MUTLAK bir sesleniþ yaptý. Bu mutlaktý olan seslenme, farkýnda olunsa da olunmasa da oligarþiyi içeriyordu.

Mutlaðýn içerdiði oligarþi ilerde zamanýn zeminin þartlarýna uygun köleci imanýn, mezhep, tarikat ve tasavvuf yollarýný oluþuþla; ýþýðýn tayfý gibi kendi oligarþin salýnýmlarýný büyütecektiler. Totemi ön ittifaklý ilahi mana; kiþileþmiþ, mal mülk ve rýzk sahibi oluþla malý mülkü rýzký dilediðine dilediði gibi vermekle özel mülkiyet iliþkili bir süreci baþlattý. Sistemin baþlatýcýsý sistem dýþý görülmeye baþlanýþla; ortaklýðý yadsýr olan “mülkiyetçi, oligarþik, monarþik, teokratik bir yönetim” anlayýþýydý. Mülkiyet sahipliði baþtaydý. Mülkiyet totem ve ilah olmuþtu. Bu bir anlamda ilk sözün ve mananýn bittiði yerdi.

Özel mülkiyetçi iliþki totem meslekleriyle ve üreten iliþkisini sözde görmezde geldi. Bu tutum üreten iliþkili nitelikli emekle ya da üreten iliþkili nitelikli hünerin deðerini sýfýra indirdi. Mal mülk sahibi oluþu, her þey yaptýlar. Üretim iliþkisinden sonra paylaþýlacak olan tüm belirme ve belirlenme mülk sahibi oluþun saklý tasarrufu içinde tutulup; en baþa kondu.

Köleci üretimle en baþta ve ilkte olan mülk sahipliði iliþkisini esas alan adaletli oluþtu. Köleci sistemin Mamon’u bu nedenle mülk sahibiydi. Ve mamon mülk sahibi oluþla adaletin de sahibi olup adaletliydi. Ve mamon adalet sahibiydi. Mülkünü dilediðine verip dilediðine de vermemekle adaleti daðýtmýþtý. Kendisi de adaletli olmasýný tecelli etmiþti.

Totemi üreten iliþkiler üzerine üretim yapýyorsunuz, paylaþýmý da buna göre olacakken, mal mülk sahipliði olan Mamon’du mana anlayýþýna göre paylaþým mülke göreydi. Üretilende mülkün hakkýydý. Ancak mülk sahibi acýr, merhamete gelir, lütfederse size de çalýþmanýz karþýlýðýnda bir geçimlik verirdi.
Tam bir çarpýtma ve sürecin akýþ sýrasýný keyfe keder deðiþtirip kurgulamaktý. Süreç her hali karda üreten iliþki sömürüsünü, köleci inþa ekseninde yapýlaþmaktý. Mülkü iþleyecek, mülkten yoksun iþçiler olmasa totem dönemdeki ve öncesindeki gibi mülkte olmayacaktý. Mülkün sahibi Mamon da olmayacaktý. Geliþmiþ bir üreten iliþki üzerine, keyfi oluþun mal, mülk, rýzk daðýtýmýný inþa eden köleci mana anlayýþý olmuþtu.

Geliþmiþ bir üreten iliþki ortaya konmazdan önce, ne mülkün üreten iliþki olmaya deðer bir mülk olma anlamý vardý. Ne emek gücü oluþla üretilen emek deðerlerinin ve bu emek yoluyla üretilmekle yenilen içilenlerin, giderekten de doðaya doðru geniþletilen bir anlamla; rýzk olduðunu söyleyen bir tanýmlama vardý.

Üreten iliþkilerle emek gücünün üzeri kimine mal mülk verip, kimini de maldan mülkten yoksun kýlar olmalý ön kabulcü anlayýþlarýn; sömürüye ve muhtaçlýða zemin oluþla hazýrlamasý bu keyfi daðýtýmlý algýnýn öznel gerekçesi yapýlmýþtý. Totem dönemden beri temel devinme kaynaðý; ön ittifaklardan beri de üreten iliþkiler oluþla ref edilen temel devinmenin ismi köleci dönemle söylenmemekle tanýmsýz bir boþluk devinmesine ve içi mülk sahipliði müktesebatýna dönüþmüþtü. Boþluk devinmesinin içi keyfi oluþla takdir eden anlayýþlarla doldurulmuþtu.

Böylece, ilk süreci topluma dönüþtüren temel boþluk devinmesini oluþan ana baðýntýlarsan oluþun üzeri örtülmüþtü. Ana çekirdeðin üzerini örten þal, sahte bir ana nedence hüviyetin kiþiliðine bürünür olmuþtu. Toplumun ana neden seli, bu sahte þal olan hüviyeti takdirine atfedilmiþti. Üreten iliþki ancak zorlukla fark edilen dip dalgasý oluþla ortamý süreçliyordu.

Köleci düzenin ikamesi ile köleci yapýya isyan eden ilahi gruplar, geçmiþlerinin bellek aktarýmý içinde oluþlarý kadarla geçmiþlerini ve tarihseli oluþlarýný hafýzalarýnda canlandýrýyordular. Bu aný sal döneme algý sal oluþla rücu ediyordu. Ön ittifaký dönemi ve ön ittifaký dönemin deðer yargýsýný, ön ittifaký hiç yaþamamýþ, görmemiþ ama anlatýlanlarla ön ittifaký, ön ittifak imaný içinde tanýyan, isyancý kuþaklar vardý.

Ön ittifaký tanýyanlardan intikal eden sentezci mücadele içindeki anýlardan giderek þimdiki isyancýlarýn ön karakterleri doðmuþtu. Ön ittifaký tanýmamýþ olmalarý ve ön ittifaký öznel tasavvur ediþleriyle; ön ittifakýn tüm deðer yargýlarý bu isyancýlarda gaibe inanmaya dönüþmüþtü. Bu gizemci anlayýþ, adeta ön ittifakýn tasavvurlarýyla gaibe imandý.

Ön ittifakýn ahitsen imaný; ön ittifakýn ilah kavramý etki gücü bakýmýnda hemen hemen köleci sistemin mana kavramýna denkti. Ama ilah kavramý köleci mana anlayýþýna zýt bir anlamla yansýyordu. Ön ittifak içinin canlý kanlý totem grup temsilciliði ilahi sözleþmesi köleci akitte gaibe imanýn sözleþmesi olmuþtu.

Köleci dönemin manasý, kiþi ihtiraslý tutumlarla; gaibi mana anlamasýna dönüþmesiydi. Mana giderek tanrý deniliþle inþa olacak, kervan yolda düzülecekti. Bu iki zýtlýktan henüz teþhisi yapýlmayan ve adý konmayan bir güç tasavvurunun mana anlamasý yansýmaya baþlamýþtý. Bu yansýma bambaþka bir mana anlamasýnýn, uç vermesiydi.

Ýki farklý mana algýsýnýn düþünce kýrýlmasý içinde kutsal bir gücün varlýðý (deisti) bir sezgi ortaya koydu. Bu deisti mana genelin hissettiði bir durum olmamakla, herkesçe kavranýp dile getirilmesi zor bir durumdu. Yine de efendiler bunu kendi sýnýfsal yararý için Mamon oluþ içinde tarif ettiler.

Mamon; kötülüklerin, aklý kullanmamanýn eþitsiz oluþun kaynaðýydý. Deist anlayýþ asla Mamon olmaz oluþla inþa oluyordu. Mamon’u vaaz edenler gibi Mamon’cu imanýn yayýcý (misyoner) vaazýlar yoktu. Deisti akla, ahlak ve giderek bilime uygun tanrý dýþýnda bir kutsal tanýmamaydý. Ýþte din aslýnda bu iki yapýnýn içinde oluþun köleci teolojisi ile felsefi anlamanýn içinde geliþecekti. Ama tanrý dýþýnda kutsal tanýmamayý anlayamamakla, ezilen sýnýfla; Mamon karþýsýna yoksulluðun tanrýsýný dikmiþlerdi.