Acýmasýz Zaman
Ayaklarým artýk taþýyamýyor bedenimi
Bir köþeye çekilip kalamam ben
Yaþanacak güzelliklere kayýtsýz kalamam
Bak ne diyor torunum afacan can
Saçlarýmý boyayýp dedem gibi olacam
Heveslenme be çocuk yaþlýlýk hoþ deðil
Önünde uzun yýllar var
Bak dolu dolu yaþamaya
Daha yaþýn ne ki senin
Dördünü yeni bitirdin
Tutturmuþsun ne zaman evleneceðim diye
Sabýrsýzlanmana gerek yok küçüðüm
Ömür sandýðýn kadar uzun deðil
Ýlkokul, lise, üniversite derken
Çocukluðun yaþanmadan biter
Ýþ kurma, evlilik çocuk derken
Gençliðin bir kuþ gibi uçar gider elinden
Çocuklarýmý okutayým, evlendireyim
Bir de torun sevgisi yaþayayým derken
Orta yaþlýlýðýn da gider elinden
Boþ ver be küçüðüm büyüme özlemini
Çocukluðun tadýný çýkar delicesine
Girdin mi adap, kural, geçim cenderesine
Yakýnmaya baþlarsýn
Bu dünyaya neden geldim diye
Çocukluðunu yaþa küçüðüm
Bir daha gelmeyeceðini bilircesine
Koltuklarýn üzerinde cambazlýk yap
Dedenin bilgisayarýnda ne varsa boþalt
Babaannenin en deðerli vazosunu kýr
Sana kýzýp baðýranlara aldýrma
Sen çocukluðunu gönlünce yaþa
Gün olur çocukluðumu yaþayamadým diye
O güzel baþýný vurmayasýn taþa.
               Özcan Nevres
13 Ocak 2003 Pazartesi