Anlamakta gerçekten zorlanýyorum. Yakýþtýramýyorum çünkü. Yakýþtýrabilen varsa beri gelsin.
     Yirmi birinci yüzyýlda yaþýyoruz. Uzay çaðý diyenler de var, teknik çaðý diyenler de… Ben Orta Çað’dan pek fark göremiyorum. Gören varsa beri gelsin…
     Her devrin olduðu gibi bu çaðýn da kendine özgü birtakým alameti farikasý, yani ayýrýcý özelliklerinin olmasý gerekir. Tarih öncesi çaðlarla kýyaslamaya çalýþsanýz aralarýnda hangi farklarý gösterebilirsiniz?
     Hemen yer gök okul diyebilirisiniz. Doðru aslýnda neredeyse her köþe baþýna bir okul yapmýþýz. Ama tek baþýna taþtan okul binalarýnýn çok fazla bir manasý olduðunu sanmýyorum. Bu durum diplomalý oranýný artýrma ve okumuþluk seviyemizi yükseltme noktasýnda göreceli bir üstünlük hissi verebilir. Ama olup olacaðý bu kadar… Daha ötesine geçemeyiz.
     Geçemedik de zaten. Sosyal iliþkilerimiz sakat. Gece yarýsý bir kadýnýn sokakta dolaþmasý cesaret iþi… Kara yollarýmýz cehaletini hýz yaparak telafi etmeye çalýþan trafik canavarlarýyla dolu. Eðitim bedava geçiþlerle kendi halinde… Kiþi baþýna en fazla güvenlik görevlisine sahip olduðumuz, kapýlarýmýza kilit üzerine kilit taktýðýmýz halde içimiz rahat etmiyor. Ve daha neler, neler…
     Bir noktaya kadar okullaþmanýn faydasýný inkâr edemeyiz. Mektep medrese görmüþ insanlarýn hayata bakýþ açýlarý diðerlerine göre çok daha farklý olur. Diðerlerine göre daha gerçekçi ve saðduyularý geliþmiþ olabilirler. Ama tek baþýna yeterli deðil. Diploma sahibi olan kiþiler eðer normal hayatlarýnda kitap okuma alýþkanlýðý elde edememiþse diploma tek baþýna hiçbir iþe yaramaz.
     Bugün baþýmýza gelen her ne varsa bunun yegane sebebi diplomalý cahilliðimizde aranmalýdýr. Okuma alýþkanlýðý elde etmemiþ, dolayýsýyla muhakeme yeteneði kemale ermemiþ bireylerden oluþan bir toplumun saðlýklý bir sosyal yapýya sahip olmasýný beklemek biraz fazla hayalcilik olmaz mý? Sorunlarýmýz varsa, ki herkes bir yýðýn sorundan bahsetmekte, bunu okuma dolayýsýyla saðlýklý ve akýlcý düþünme yeteneðine sahip olmayýþýmýzda aranmalýdýr.
     Japonya’da toplumun yüzde on dördü, Amerika’da yüzde on ikisi, Ýngiltere ve Fransa’da yüzde yirmi biri alýþkanlýk düzeyinde düzenli olarak kitap okurken bu oranýn ülkemizde on binde bir olmasý kanýmca utanýlacak bir durumdur. Ama yer gök aþhaneyle donatýlmýþ bir kültürel yapýnýn ürünü olan toplumumuzda bunu kendine dert eden kimsenin olduðunu sanmýyorum.
     Öyle olsa çevremizde il çapýnda öksüz ve yetim bir kütüphaneyle yetinmezdik. Öyle olsa doðru dürüst tek bir kitabevinden bile mahrum þehirlerde yaþamak zorunda kalmazdýk. Öyle olsa birbirimize karþý saygý sýnýrlarýný aþacak davranýþlar arasýnda bocalamaz, her an patlamaya hazýr bomba gibi agresiflik sýnýrlarýnda gezinmezdik. Hepsi bir yana öyle olsa bu duruma benden baþka itiraz edenler de olurdu. Ama anladýðým kadarýyla herkes haliinden gayet memnun.
     Ýnþallah yanýlýyorumdur…