Ruhun firar mahkûmlarý gibiyken,
Kaç kaçabildiðince ama nereye kadar.
Uçsuz bucaksýz çölleri mesken etsen de kendine,
Kaçmak imkânsýz bir hülyaya dönüþür;
Yakalanýrsýn her seferinde,
Çünkü o, alýnyazýn.

Alnýna yazýlmýþtýr satýr satýr, hece hece.
Silmenin bir yolu yoktur, ne yapsan nafile.
Her nefes alýþýnda biraz daha yaklaþýrsýn,
Hayatýný roman yapacak, o görünmez kelimeye.

Hüzün, elem, cefadýr cezasý; alýnyazýsýndan kaçmanýn.
Kýzgýn demirlerle daðlanýr naçiz yüreðin
Sessiz gecelerde kan kýrmýzý, nemli gözlerin.

Söyler misin bana ey þair?
Gözyaþlarýný seninle kim paylaþýr, senden baþka.

...

Þairin alýnyazýsý;

Kaleminden damlayan kara mürekkeple,
Þekillenir beyaz sayfalara desen desen.
Siyahla beyazýn uyumu harmanlanýr dize dize,
Þairin alýnyazýsý saklýdýr,
Kimsenin göremediði o þiir defterinde.

Efkan GENÇ