Aþkým dedin, sevdamýn masalý oldun.
Hayatým dedin, gönlümün þarkýsý oldun
Canýmdýn, kanýmdýn, her þeyimdin benim.
Sonsuza kadar sürsündü sevdamýz, Rabbimden tek dileðim.

Bize ne oldu da kahpe kaderin oyununa geldik?
Sevmedik mi? Birbirimize yoksa güvenmedik mi?
Yoksa zamana yenildik de sabretmedik mi?
Kendime neden aptalca yeminler verdim ki.

Tutmayacaktým bir daha narin ellerinden
Yakmayacaktým aþkýn ateþiyle yüreðini
Duymayacaktým tatlý sesini, koklamayacaktým gül tenini
Çok yeminler verdim ama bozdum yeminlerimi...

Meðer zaman merhem oluyormuþ yüreklere
Unutturuyormuþ acý günleri sessizlikte
Aradan uzun zamanlar geçse de
Meðer sadece biz varmýþýz yüreðimizde...

Yeniden minik bir serçenin ki gibi yüreðimiz.
Bütün hüzünlerimiz unutulmuþ, silinmiþ acý günlerimiz.
Yeniden aþkýn ateþi sarsýyor tüm benliðimizi
Çünkü yine sen varsýn, ben varým senin için,
Aklýmda ve kalbimde sonsuza kadar sensin...

Hâlâ birbirimizden çok uzaktayýz ama bir o kadar da yakýndayýz.
Hasret kavuruyor bedenlerimizi, özlemle yanýyor yüreðimiz.
Ama biliyoruz ki yine kavuþacak bedenlerimiz
Çünkü kalbim seninle, kalbin benimle.

Birazdan güneþ sensiz doðacak.
Ve ellerim hala bomboþ olacak.
Yataðýma sensiz yatacaðým.
Kokunu rüyalarda arayacaðým.

Ta ki; güneþin en güzel doðduðu güne kadar.


Efkan GENÇ