Tekrardan sevemeyeceðime inandýðým anlarým vardý bir zamanlar
Aþk mý? Aman aman! Benden uzak olsun dediðimdi bu zamanlar
Bir iki bencil sadece, hiç utanmadan içime bir korku saldýlar
Bir daha sevememe korkusuyla geçti aylar ve ezalýydý bir o kadar...

Yalnýzlýðýmýn sessiz çýðlýklarýyla boðuþurken yataðýmda
Bir damla gözyaþý düþtü kurumuþ gözlerimden avcuma
Avcumdan salýnarak usulca süzüldü kavrulan baðrýma
Ve gözyaþýmdan o gece bir peri doðdu hayatýma...

Ýnci sesiyle aþk nameleri besteliyordu sanki ruhuma
Parýldayan saçlarý güneþi kýskandýrýyordu o gece ki karanlýðýma
Fakat minik gözleri hüzünlüydü, aðlýyordu belki yalnýzlýðýna
Ama belli etmemeye çalýþýyordu her ne kadar gülümsese de yaþama

Gözlerine baktýðýmda kalbindeki yarayý hissediyordum, içimi sýzlatan
Kim bilir hangi zalimin pençesi açmýþ bu amansýz yarayý, acýmadan
Hiç mi sýzlamamýþ yüreði, belki yoktu bir yüreði kokuþmuþluðundan
Belki de o da bencilin biriydi, insanlýktan nasibini alamamýþlardan.

Ýki yaralý yürek, biri sudan diðeri ateþten ruha sahip peri.
Birbirlerine yakýnlaþsalar yaralarý daha da derinleþir mi?
Yoksa uzak olmalarý birbirlerini üzmemeleri için en iyisi mi?
Kahrýn bedelini kamçý darbeleriyle sýrtlarýnda hissederler mi?

Benim yüzümden tekrardan acý çekmeni, yýkýlmaný asla istemem
Bu yüzden kaçmalarým ama gölgem misali saklanamamalarým senden
Lakin her ne kadar uzaklaþmaya çalýþsam da nefesinden,
Sanki daha da yakýnlaþýyorum an be an tenine istemeden.

Gözlerin gözlerimle rastlaþýrken, sana nasýl uzak olabilirim
Sözlerin kulaklarýmla fýsýldaþýrken, sana nasýl uzak kalabilirim
Geceleri hayalin baþucumda iken, senden nasýl uzak durabilirim
Uzak olamam sana, güzelliðin rüyalarýmý süsledikten sonra her daim...

Belki baþka bir can konmalý yüreðime, benim yüreðim konmasa da onunkine
Peki derdime derman olur mu, son buldurur mu içimdeki aþkýn ateþine
Ya da cennet görümündeki cehennemin kapýlarýný mý açar nefsimin sesine
Zaman mý gösterir bana doðruyu yoksa gözlerim mi aðlar baþka bir canýn kederine...

Bir can taþýyorum avcumda þu an bana ait olmayan
Hassas mý hassas ve bir o kadar da kýrýlgan
Avcumda tutmasam arkasýna bakmadan atlayacak uçurumdan
Býrakacak kendini ölümün soðuk sularýna hem de hiç korkmadan

Ey! Can, nedir seni bu kadar bana baðlayan
Ne canýmdan can verdim sana, ne de can aldým canýndan
Ayrý gezegenlerin ruhlarýymýþýz biz, uzak ol yakýnýmdan
Sevemedim seni özür dilerim, sen sevsen de can-ý cananýndan...

Yollarýmýz bütünleþmeden ayrýldý periyle,
Ýstiyordum ama korkuyordum onu üzmeye
Söylemek isteyip de söyleyemediðim söylemlerim vardý, derin derin bakýp gözlerine.
Þimdi o da bir can taþýyor avucunda, sevmesi sevilmesi kalmýþ kendisine
Bu yaþananlar onun da canýný yakýyor mu acaba, yakýyorsa bile kimin neyine...

Unutmak istiyoruz acý günlerimizi, dökülen gözyaþlarýmýzý
Peki deðer mi buna umarsýzca baþkalarýnýn canýný yakmayý
Nedir bu haksýzlýklar, nedir bu keþmekeþ ve kalp aðrýlarý
Gerçek mutluluðu ararken neden yaþýyoruz mutluluðun yalanlarýný...

Sev dediler; sustum, sus pusum þimdi
Karanlýkta kalan gözlerim yalancý güneþin sevgilisi
Sanki duygularým kutupta savrulan bir kar tanesi
Artýk ne dün benim, ne de bugünün ertesi...

Ateþ ile su perisinin hikâyesi bu masal kitaplarýna konu olan
Yýllarca okunmuþtur geceleri çocuklar uykuya dalmadan
Her masalýn sonu güzel bitermiþ belki bu masalýn sonu olmadan
Ömür biter belki de son sayfalarý yazmaya fýrsat kalmadan...


Efkan GENÇ