Uzansam, dokunsam tenine
Kalbin yerinden çýkacak, umutlarýn çiçek çiçek
Ruhun, ruhuma göç edecek
Korkuyorum ki, varlýðýn benle ebedileþecek!..

Bahardan önce yazý öpsem
Gözlerinde tomurcuklansam
Kirpiklerin eðilecek sevincinden
Dolup taþacak yüreðinden aþk
Toprak tohuma sarýlacak
Güneþ erken doðum yapacak!..

O kadar çocuksun ki,
Tüm tonlarý seninmiþ gibi mavinin
Göçe zorluyorsun arta kalan renkleri
Sen çocuk, sen masumiyet prensi
Þimdiden ezberlet gözlerine siyahla-beyazý
Hüsraný da koy renklerinin arasýna
Öyle bak dünyanýn senden sonrasýna!..

Unutma küçüðüm! geceyle-gündüzün arasýnda gün ýþýmaz
Gri bir boþluk doldurur aný, gölgen bellersin kanatlarýný
Süzülüp terk ederken düþlerin seni
Dost görünür yalnýzlýk, tutar elinden
Karayý beyaz,beyazý kara gösterir sana
Hüznün sesi çýnlar kulaðýnda
Aþkýn büyülü þarkýsý çalýnýyor sanýrsýn
Aldanmýþlýk yüreðinde kor ateþ!..

Rayihasý büyüler ruhunu, goncanýn
Elini sinsice öper dikeni gülün
Piþmanlýðýn diz boyu
Neye yarar her derdin devasý olsa da aþk
Aklýna yaz!
Sen hayallerinin ötesinde daha az mutlu
Sen gökyüzünden daha az mavi...

Rukiye Çelik
Ankara/21 Ocak 2016