“Karaca Köþe” okuyucularý bilirler. Bu köþenin yazarý çok okuyan biridir. Her türden kitabý okur. Roman, siyasi, edebi, bilimsel, felsefi, gezi vb… Aklýnýza ne geliyorsa… Okuduðu ile de kalmaz, okuduklarý kitaplarý burada okurlarýyla paylaþýr. O kitaplarýn kendince yorumunu yapar ve o kitabý ana hatlarýyla okuyucularýna tanýtýr…
     Son okuduðum kitap Amerikalý yazar Adam Fawer’in “Empati” isimli kitabý oldu. Kitap kurtlarý Adam Fawer’i iyi bilirler. Daha önce yazdýðý “Olasýlýksýz” adlý kitabýyla bir anda tüm dünyanýn tanýdýðý bir yazar haline gelen Adam Fawer, yaptýðý uzun bir araþtýrma sonucunda da “Empati”yi yazdý.
     “Empati “ 2008 yýlýnda basýlmýþ, egnosizm, empati, sinestesi gibi konularý içine serpiþtirmiþ bir romandýr. Ýyi bir kurguya sahip ve çok akýcý bir dili vardýr.
     Roman yazarý, adeta, insanýn bildiði ne kadar konu varsa, neredeyse hepsine deðinmiþtir. Felsefe, týp, edebiyat, siyaset, ilim, fen, müzik, din, bilgisayar dünyasý, sinema dünyasý, TV dünyasý, ünlü yýldýzlar, cinsellik, seks… Aklýnýza ne geliyorsa onlardan bilgiler sunmuþtur. Yazar, gerçekten geniþ bir araþtýrma yaptýktan sonra yazmýþ bu eseri.
Bu sebepten dolayý da uzun bir kitap olmuþ. 639 sayfa tutarýnda bir kitap. Nerdeyse 3 adet kitaba denk geliyor. Kitabý Türkçeye “Murat Kayý” çevirmiþ. “APRIL Yayýncýlýk” tarafýndan Ankara’da basýlmýþ. Yayýn yönetmeni “K Egemen Ýpek”, Yayýn Danýþmaný “Cihat Aþçýoðlu”, Kapak tasarým “Mineral Tasarým”, Dizgi ve Sayfa düzeni “Merdiven Tanýtým”, Baský “Özkan Matbaacýlýk” tarafýndan yapýlmýþ.
     Bir ülkedeki tüm zeki çocuklar devlet adýna veya bir kurum adýna toplanýp bir araya getirilerek özel eðitim verilebilir mi? Çok özel yetiþtirilen bu üstün zekâlý çocuklardan ilerde nasýl yararlanýlabilinir? Bu çocuklara çok iyi bir eðitim verilerek mükemmel bir insan yaratýlabilinir mi? Bunlarý istediðiniz gibi kullanabilir misiniz? Daha küçük yaþlarda farklýlýklarýyla dikkat çeken bu üstün zekâlý çocuklar ilerde nasýl yararlý olabilir? Bunlara nasýl bir eðitim verirsek istenilen seviyeye gelirler? Gibi sorulara cevap aranabilecek tarzda yazýlmýþ bir kitap.
Geçmiþte yaþanan bazý olaylarýn akýlcý bir biçimde birleþtirildiði romanda, Elijah Glass ve Winter Zhi isimli iki karakterin baþýndan geçenleri öðreniyoruz. Elijah ve Winter'ýn boyunlarýndaki kolyenin gizemi nedir? Ýkisinin de geçmiþlerine dair hatýrlayamadýklarý ama hissettikleri giz nedir? Geçmiþlerini öðrenemeden, baþlarýna gelen þeyden ve Kader gününden kaçamayacaklardýr.
     Kitabýn arka kapaðýnda bulunan tanýtým yazýsýnda þöyle deniyor:“Yaþamýnýzýn kontrolü sizde deðil! Öyle olduðunu düþünebilirsiniz, ama yanýlýyorsunuz. Elbette ki kendi kararlarýnýzý kendiniz vermekte özgürsünüz. Bu kitabý kapatabilirsiniz. O sandalyede oturmaya devam edebilirsiniz. Ya da gözlerinizi oymak gibi çýlgýnca bir þey yapabilirsiniz. Ne isterseniz yapabilirsiniz. Ama sorun þurada: Ne isteyeceðinizi kontrol edemezsiniz. Her davranýþýnýzý önceden belirleyen arzularýnýz ruhunuzun o kadar derinlerine iþlemiþtir ki, onlara dikkat bile etmezsiniz. Ve bu da sizi mükemmel bir köle yapar. Bu nedenle, hayatýnýzý yaþamaya devam edin. Ne isterseniz yapýn. Sadece 'isteklerinizin' tümüyle sizin kontrolünüzde olmadýðý gerçeði üzerine kafanýzý çok fazla yormamaya çalýþýn.”.
Eserde yazar, insanýn yaptýklarýna farklý bir gözle bakýyor. Yaptýðý her þeyde serbest olan insanýn her þeye kendinin karar vermediði tezini savunuyor. Buna kendi içindeki arzularýn karar verdiðini ileri sürüyor. Bu yüzden insan ne isteyeceðini kontrol edemez ve bu yüzden arzularýnýn kölesidir. Yani asla özgür deðildir mesajý veriliyor.
     Uzunluðu ve karýþýklýðý bakýmýndan sýkýcý gibi görünse de deðil. Sürükleyici ve etkileyici bir kitap. Dili açýk, anlaþýlýr, sade ve net.
Bana göre en kötü yaný, cinselliði içeren bölümlerde yazarýn çok cesur olmasý ve anlatýmda çok açýk olmasý. Okuyucu, kendini bu bölümlerde seks konulu bir kitap okuduðunu sanýyor. Genç kuþaklarýn okumasý bakýmýndan kafada biraz soru iþareti oluþturmuyor deðil bu bölümler. Biraz sansür konacak cinsten kaleme alýnmýþ. Ama günümüz insaný bu sorunu çoktan aþtýðý için o da dert deðil.
Baþlarda hayli eðlenceli, zevkli ve heyecanlý olan roman, sonlara doðru etkisini biraz kaybediyor. Bildik Amerikan filmlerinden sahneleri andýrmaya baþlýyor.
Romanda karakterler geniþ olarak anlatýlmamýþ. Eseri okuyup kapattýktan sonra, onlarý aklýnýzda fazla tutamýyorsunuz. Gözünüzün önüne getirip nasýl biriydi diye tam olarak düþünemiyorsunuz.
En sonunda ise kafanýzda bir takým sorular oluyor. Sanki kurguda bazý þeyler eksik kalmýþ gibi hissediyorsunuz. Özellikle “Charli’ye ne oldu?” sorusunu soramadan edemiyorsunuz. “Diðerleri ölürken Sementha neden ve nasýl ölmedi?” demekten kendinizi alamýyorsunuz. Önce baþta ve sonra da kitabýn sonlarýnda ortaya çýkan Valentinus’u merak etmekten yapamýyorsunuz.
Neticede kitap size uzun ve karýþýk gibi gelse de sakýn býrakmayýn. Sabýrla sonuna kadar okuyun. Zaten okumaya baþlayýnca elinizden býrakamayacaksýnýz. Kitabýn kalýn hacmi gözünüzü korkutmasýn.
Zevkli, eðlendirici, eðitici ve öðretici olan bu romaný herkese tavsiye ediniz…