Sonra yeniden kalkmaya çalýþtým ayaða... Kalktým da ama yine düþtüm hep ayný hatayý yapýyordum. Tekrar güveniyordum insanlara.. Oysa geçen seferde güvendim diye düþtüm o boþluða..

Kýrýk aynalarýn parçalarý bizler. Dokunsan yaralar, býraksan batar..

Bir kere düþme alýþkanlýk yapýyor sana. Düþtüðünü görenler tekmesini esirgemiyor. Aslýnda düþmek kendim gibileri bulmamý, senin gibileri unutmamý saðlýyor...
Ve ''ben ki'' ler diziliyor ardý ardýna

Ben ki soðuk havanýn buharý.. Silsen geçerim. Üflesen giderim. Ne mecalim kaldý yürümeye, ne de insanlar vurmaktan vazgeçmeye..

Ben ki garp bir yolcu... Yolu bellisiz gidiyorum. Hangi kapý açýlsa güveniyorum...

Ben ki defterin son sayfasý.. Yazsam biter, yazmasam kelimeleri unuturum korkusunu hep saklarým..

Ben ki mürekkebin son damlasý... Öylesine bitmiþ, silinmiþ öylesine yorgun ve acý....





BEN GECENÝN SOÐUK FIRTINASI;
DALGALARIM KARIÞIK, DENÝZÝM ÖLÜ...