Öyle bir silah ki insan; beklentileri, hýrslarý, sonu gelmeyen aç gözlülüðü, cehaleti. Öyle bir zindan ki; vicdansýzlýðý, acýmasýzlýðý, kini, nefreti. Ne iþin var burada dedirten. Çekip gidemediðin hayatý nereye saklasan?..

Hayaller gerçek olacak kadar mütevazi ve yine de ulaþýlmaz olduðunda nasýl lanet etmeyeceksin yaþadýðýna?.. Nasýl isyan etmeyeceksin varlýðýna?.. Ah.
Sorularýn cevapsýz kaldýðýnda, insanlýðýn sýnýflandýrýldýðýnda, köleleþtirildiðinde özgürlüðün nasýl nefes alacaksýn?.. Her an yüzleþtiðin hayata-hediye paketi, köprü altý, kenar mahalle- hayatlarýn hepsine nasýl küfretmeyeceksin?..

Çok basit; nefes alýp vereceksin ve dünyanýn etrafýnda dönmesini isteyeceksin. Yalan üstüne yalan yapýp, iftira üstüne iftira atýp hepsini inkar edeceksin. Uyanýk olacaksýn, köþelerin tümüne mevzilenip tezgah açacak, iþini kuracaksýn. Kimseye, kendinden olana bile göz açtýrmayacak, tek olacaksýn. Yüzyýlýn insan profili olacaksýn...

Olur da bir an uyanýrsan, büyü bozulur.
Hayatý baþka görmeye baþlarsýn. Ýnsanlarýn maskelerini fark edersin. Kalbini acýtýr o anlar. Ýnsanlýðýndan utanýr, kedere boðulursun. Olur ya, yüreðin taþ, vicdanýn kör uyanýrsan, kan aðlarsýn. Gidecek tek yerin Aþk, olur ya... geldiyse...

eylül

eylülNot:

Edebiyat: duygu birikimini yazýya dökmek