Bu saplantýlý aðrý —bu kara gölgeli delik göðsümdeki— ellerimi hissiz, soluðumu cansýz kýlan. Kupkuru bir ürperti büyüyor içimde, çatýrdýyor derim dalga dalga. Ve kývýltýlý kurtçuklar ürüyor derimin altýnda —damarlarýma sürtünerek gezinen. Ýlaçsýz bir hastalýk, acýmýþ bir erik gibi gece þimdi. Ýnlemeli..
   
Þimdi.. Bir mektup gelse bu gece, þimdi.. Kavruk uykumdan sýyýrsa beni sözlerin —parmakuçlarýndan dökülen harflerle seviþsem þimdi— söküverse sesin kendimi karabasanlarýmdan, silkelese tozlarýmý. Gün doðsa üzerime —uyanmasam da ben— çekilse bu çamurlu karanlýk bir an önce —pek kocadý bu gece, omuzlarýmý düþürdü, ezdi düþlerimi çabasýzca. Kanatlarýmdýn sen benim, bak, yerlerde ellerim bu gece.
   
Sen benim kanatlarýmsýn.. Yüzüme kanatlarýyla dokunan bir düþ —benim düþüm— benim aþkýmsýn sen. Göðü deniz, denizi çarþaf, çarþafý bulut, bulutu þeker yapýyor soluðun. Öyle güzel ki senin soluðunu duymak gözkapaklarýmda.. Bedeni kanatlandýrýp ruhu ete bürüyor dokunuþlarýn. Göðsün her kabarýp indiðinde biraz daha doluyor odama içindeki taze koku —hiç bitmiyor. Kanatlarýmsýn sen benim, her þeyim —yanýmdaymýþsýn gibi konuþmak senle yatýþtýrýyor cinlerimi.
   
Oysa uzayacak daha bu gece.. Dumanlanacak, sancýlanýp bükülecek, saatlerce kývranacak gözümün önünde —kapanmýyor kýrýk bakýþlarýmýn perdesi sen olmadan— huzur yok. Olmak sana özgü yalnýz —bir tek sana— ve bir tek sen dokunabiliyorsun kayýp dudaklarýma. Dudaklarýn uzakta þimdi, gece inatla uzamakta, diken diken. Karþýmdaymýþsýn gibi konuþuyorum senle —geceye çarpýyor, ve dönüp kendi etime batýyor sözlerim.
   

Kötü Ýçerik Bildir
Gerekçe: Okumuþ olduðunuz metnin ÝzEdebiyat Yayýn Ýlkelerine aykýrý içerik barýndýrdýðýný ya da baþka bir sorun içerdiðini düþünüyorsanýz lütfen bize bildirin. Bildiriminiz anonim tutulacaktýr ve en kýsa zamanda editörlerce incelenecektir.