SESSÝZCE

7.bölüm

O kadar uzak mý?
Bir el atýmý kadar sýcak bir gülüþ,
Bir sarýlma kadar yakýn sevinç
Haydi gün batmadan gel artýk.

Mehmetözcan Yasdýbaþ

O kadar uzaktý, yüzüne yayýlan sýcak tebessümü, gözümün önünde olmasýna raðmen o kadar uzaktý.
Þair hani bir dizesinde -"Seni çok özledim gerisini mecalim yok anlatmaya.." demiþ ya, benim durumumda aynen öyle bir durumdu.
Bana çok uzak, gerisini mecalim yok anlatmaya...

Günler uzamaya, bahar yaðmurlarý yaðmaya, týrtýl kozasýný örmeye, arý çiçekleri dolaþmaya, aðustos böceði þarký söylemeye, karýnca yuvasýna erzak taþýmaya baþlamýþtý.

Günlük olaðan yaþam, olanca hýzý ile hiç sekteye uðramadan ilerlemeye devam ediyordu.
Ben sessiz sedasýz, hiç kimseye hiç bir þey söylemeden, içimde büyüyen fýrtýnanýn sakinleþmesi, dinmesi için, çaba ve sabýr gösteriyordum.

Dinmiyordu...

Ýyi olan tek þey, çok yoðun ve yorucu olan bir iþim vardý. Hýzla geçen saatleri kovalayan ben deðil, yelkovanýn peþinden koþan akrepti.
Saatlerin akýþýný takip etmekte dahi zorlanýyordum. Gün boyunca sýraya koyulan iþleri yetiþtirip gereken hazýrlýklarý yapmak, bir hayli hýzlý bir tempo gerektiriyordu. Ve ben bütün gün bu hýzlý tempoya ayak uydurmak için elimden geleni yapýyordum.

Çalýþtýðým iþ yeri köklü bir sigorta þirketi idi. Etrafýnda alýþ-veriþ merkezlerinin çarþýlarýn, kafe ve restoranlarýn olduðu, 6 katlý bir iþ merkezinin en son katýnda bulunan yemekhane bölümündeydim. Bütün merkezin istifade ettiði bu bölüm, kafeterya, minik bir büfe, mutfak, çay ocaðý ve kocaman balkonu olan bir yerden ibaretti.
Gerektiðinde mutfakta, gerektiðinde çay ocaðýnda, gerektiðinde kafeterya bölümünde olabiliyordum. Yapýlmasý gereken ne iþ varsa, ilgileniyor, yaþamý kolay kýlma adýna elimden gelen her þeyi yapýyordum.

Saatlerin geçiþini güzel kýlan tek þey, onun gelip, çayýný alarak sessiz sedasýz balkona çýkarak sigara eþliðinde çayýný yudumlamasýydý. Yine etrafý ile ilgisiz tavýr takýnarak, hiç kimse ile ilgilenmeden gerektiðinde de sadece gerektiði kadar ölçülü tebessümler ederek, çayýný sigarasýný içip gidiyordu.
Çok sigara içtiði için mi çayý bu kadar seviyordu, yoksa çaya eþlik için mi, çok sigara içiyordu bilmiyordum.
Ona dair bildiðim tek þey çok sigara ve çay içiyordu.
Hepsi bu.
Hepsi bu derken tabii bir de adýný öðrenmiþtim.
Samed...
Esma-ül Hüsna olan es Samed.

Sessizliði ile müsemma Samed.
Ben yýllýk izinde iken Samed, 4. Katta bulunan, bir inþaat þirketine ait ofiste mimar olarak çalýþmaya baþlamýþtý.

Onu parkta ilk gördüðüm günden sonra kaç ay geçmiþti?
Altý?
Hayýr daha fazla.
Yedi?
Evet yedi ay olmuþtu.

Ve ben bu yedi ayda onu, onsuz, o bilmeden ona hissettirmeden içimde büyütmüþ kocaman etmiþtim.

Siz hiç birini görmek için bekleyip onu gördüðünüzde bakmaktan utandýnýz mý?
Þarkýnýn birinde geçen "Sevmekten kim utanýr?" sözüne bakmayýn, ben onu görmek için saate bakarken, onun köþeden dönerek geliþini gördüðüm an bakmýyordum.
Utanýyordum.

Ya anlarsa?

Ýnsan hani, içinde biriktirdiðini sevgiyi biraz çýkarmak ister, bir çocuðu seversin kucaðýna alýrsýn ellerini öpersin, dokunursun, sarýlýrsýn, konuþursun, kýsaca topaçla oynar gibi oynarsýn sonra býrakýrsýn.
Bu ona olan sevginin eylem halidir.
Ya da küçük bir kuzu görürsün seversin, ona bakarsýn tebessüm edersin,koþmasýný izlersin vs.
Kara deðildi ama o giderken ona baktýðým bi gün içimden "kara kuzum çok güzelsin biliyor musun?" demiþtim.
Kara kuzum?
Hemen etrafýma bakmýþtým yanýmda kimse var mýydý, beni duydular mý, sesli mi söyledim?
Yok caným...
Ýçimden dedim duymalarýna imkan yok.
Nasýl duysunlar ki?

Kara kuzum Samed, nasýl oldu inan ben de bilmiyorum ama, müsebbibi sanýrým tebessümün.
Boncuk gibi bakan gözlerinin bir suçu yok, senin bir suçun yok, inan bana benim de bir suçum yok,
Zira ne bir limana sýðýnmak, ne engin denizlerde yol almak, ne de sonu belli olmayan bir kulvarda koþmak gibi bir derdim vardý.
Ben dingin yaþamýnda son mevsimini yaþamaya hazýrlanan herhangi bir yolcu.
Sýradan bir yaþamýn sýradan sunumunu seyredip vakit geldiðinde de gitmek hepsi bu.
Bana ait kýsmý sadece bu kadar derken, seni gördüm, yüzünü gördüm, ve bitti...
Ben bittim...

Böyle olmayacaðýný, böyle devam etmeyeceðini, etmemesi gerektiðini biliyordum, lakin saðlýklý karar veremiyordum. Çalýþmanýn, yorulmanýn, uyumanýn, hülasa hiç bir þeyin faydasý olmuyordu.

Daha önce düþündüðüm þeyi eyleme koymaya karar verdim. Bu iþ yerinden ayrýlacaktým.
Gözden ýrak gönülden ýrak olur muydu görecektik.
Kara kuzuyu görmesem bu ateþ sönmeye yüz tutar, kimse, hiç kimse bilmeden ben dahi bildiðimi unuturdum belki kim bilir?
Yaþamadan bilinmez ki?
Müdüre Halide hanýma ayrýlmak istediðimi bildirdim. Anlayýþ gösterdi çok soru sormadý, istediðim vakit kapýlarýnýn bana açýk olduðunu söyledi. Yeni bir eleman bulunduktan sonra dilediðim zaman ayrýlabileceðimi söyledi.

Buradan gidecektim.
Sessizce...
Hiç kimseye hiç bir þey demeden.
Hiç kimse hiç bir þey bilmeden.
Hiç kimsenin haberi olmadan.
Samed hariç.
Ona haber vermek istedim sadece.
Gideceðimi sadece o bilsin istedim.

Ve Samed'e bir mektup yazmaya karar verdim.

devam edecek

n.b