Doðduðunda ayaklarý saðlamdý. Arkadaþlarýyla birlikte derede yüzer, çimenlerde koþar, oynardý. Sevgi yüklüydü. Bir arkadaþý þakayla karýþýk hafiften vursa, karþýlýk vermez ama caný sýkýlýr, oyun oynuyorlarsa oyunla ilgisi kalmaz, uzaklaþýp giderdi. Yaþý büyüdükçe kendi de büyüdü, boy attý. Onun bu iyi niyetli, temiz yürekli davranýþlarý, sözleri, hareketleri büyükler tarafýndan hep horlandý. Pek çok yerde alay konusu oldu. Onu daima dýþladýlar, aralarýnda barýndýrmadýlar. O da ne yapsýn, çareyi, sevgili küçük dostlarýndan ayrýlmamakta buldu.

Koþardý, dere boyunda uzun koþulara çýkardý. Daha ileriye, daha ileriye gitmek, oralarý da görmek isterdi. Severdi koþmayý. Koþmadan, terlemeden bir yaþam düþünemezdi. Hele o koþudan sonrasý sýfýr noktasýna gelme, þu dünyanýn tüm dertlerinin, sýkýntýlarýnýn birkaç saatliðine de olsa sýfýrlandýðý enfes zaman dilimini tatmayan bilmezdi.

Þu bizim ördek yani Omar, ormanda yalnýz baþýna gezerken, bir aðacýn arkasýndan çýkýp ayaðýný ýsýran tilkiden zor kurtuldu. Tilkinin sivri diþlerinden öteki ayaðýyla vurduðu tekmeyle kurtulan Omar, kaçarak canýný kurtardý. Yuvasýna gidip ayaðýný yýkadý, temiz bir bezle sardý. Ýki gün dinlenen Omar, daha sonra dere kýyýsýnda kýsa yürüyüþlere çýkarak ayaðýnýn hareket kabiliyetini geliþtirmek istiyordu. Sol ayaðý üzerine tam basamama durumu vardý ya zamanla düzelir diyordu. Diðer yandan hayat devam ediyordu. Omar aðýr aksak yürüyüþüyle küçük dostlarýnýn yanýna gitti. Dostlarýnýn hepsi, Omar’ýn durumuna çok üzüldüler. Omar’ýn gözyaþlarýna hakim olamamasý sonucu, onunla birlikte aðladýlar.

Dile kolay aradan tam altý ay geçti. Bu sürede onun ayaðý hiçbir düzelme göstermedi. Sol ayak topuðundaki yara kapanmýþ, tamamen iyileþmiþti ama topuðunun üstüne basmakta güçlük çekiyordu. Bastýðý zaman da ne biçim acýyordu. O, en çok koþamadýðý için üzülüyordu. Yaþýtlarý büyük ördekler, onun yürüyüþ þeklini gülümsemeyle karþýlamýþlar ve ona gerçek adýný bile unutturmuþlardý. Artýk yeni bir adý vardý: Topal Ördek


SON



Serdar Yýldýrým