Yüzümü hissedemiyorum soðuktan. Ellerimi cebimden çýkarmaya da cesaretim yok. O kadar çaresiz hissediyorum ki kendimi. Keþke evden çýkarken atký alsaydým yanýma. Kulaklýðým bile kulaðýmý ýsýtmýyor. Bir an önce sýcak bir yere girmek istiyorum. Ayaklarým kara gömülüyor. Karla bahþedebilmeyi öðrendiðimi sanýyordum yanýlmýþým.
Ýnsanlar güvenli evlerinin camýndan dýþarýyý izliyorlar. O kadar özeniyorum ki onlara. Onlar için her tane, romantik bir anýyý canlandýrýyor. Sokak hayvanlarý bile benden akýllý bugün. Tek tesellim sana kavuþacak olmam. Yüzünü hayal ediyorum. Bunca zaman sonra ne konuþacaðýz bilmiyorum. Seni neden terk ettiðimi açýklamamý isteyeceksin biliyorum.. Sessiz kalacaðým ve sende sinirlenip dizine vuracaksýn, sýrtýný çevireceksin duvara doðru.
Gülümsüyorum içim ýsýnýyor. Heyecanlanýyorum yaklaþtýkça buluþma noktasýna. Bu sefer özen göstermedim kendime. Baksana atkýmý bile almamýþým evden çýkarken. Kafenin sokaða bakan masasýnda oturmuþ, camýndan dýþarýyý izliyorsun, güvendesin diðerleri gibi. Eminim sen sýký sýký giyinmiþ ve hiç yürümeden ulaþmýþsýndýr oraya. Zaten sen hiç üþümezdin soðuklarda. Göz göze geliyoruz içeri girerken, ne kadar da deðiþmiþsin. Koca adam olmuþsun, yaþlanmak da diyemem buna, deðiþik bir þey. Hayat seni daha aðýrlaþtýrmýþ.
Gülümsüyorsun bana, bende sana. Tüm yaþanmýþlýklar, tüm acýlar yokmuþ gibi refleks olarak gülümsüyoruz birbirimize ve yavaþça sýrtýmýzdaki aðýrlýðý býrakýyoruz masamýza. Masamýz o kadar yaþanmýþlýk dolu ki, eldivenlerimi nereye koyacaðýmý bilemiyorum heyecandan. Sakinleþtiriyorum kendimi......
- Sen baþla,
Derin bir nefes verdin. 4 sene tutmuþtun sonuçta.
-     Neden beni terk ettin?
-     Nedenini hiçbir zaman bilmeyeceksin. Çünkü bende bilmiyorum. Hem bu kadar zaman sonraki ilk sorun bu mu?
-     Aslýnda bu deðildi ama biliyorsun lafý uzatmayý sevmiyorum.
-     Peki sen beni neden terk ettin.
-     Nedenini hiçbir zaman sende bilmeyeceksin. Bende bilmiyorum.. Yani biliyorum da çok saçma..
-     Peki neden buradayýz?
-     Ne kadar kaybettiðimizi görmek için…
-     Sence ne kadardýr?
-     Ýki çocuk, iki araba, bir ev. Sence?
-     Restini görüyorum, bir çocuk bir boþanma ve yeniden bir evlilik.
-     Hýmmm pas diyorum o zaman.
-     Ben sýcak çikolata alayým, sen ne istersin?
-     Ben naneli limonata
-     Nasýl ya bu havada mý?
-     Evet caným istedi.
-     Peki.
Ve birbirimize bir süre bakmamaya karar veriyoruz. Dýþarýda koþturan çocuklar. Hava daha bir aydýnlýk kýþýn. Ýnsanlarý izlerken bile ürperiyorum. Sonra sana dönüyorum..
-     Biz ne zaman bu masaya oturduk seninle?
-     Kumar masasýna mý?
-     Evet..
-     Bilmiyorum.
-     Peki tüm varlýðýmýzý kaybedene kadar burada mýyýz?
-     Hayýr kalkalým bence?
-     Ee limonatan ne olacak?
-     Pas……