‘Diyeceðim; hayat, bir düþ çardaðýdýr, aþkýn
mavi ülkesinde özgürlük aramaya yarar sadece...’
(Özgürlük Ýksiri, s.52)

Deðerli þair ve yazar çok ses getiren aný-romaný Kurþun Gölgesinde Güneydoðu, Gri Tilki adlý eserinden sonra bir öykü kitabýyla okuru Yasak Delme Saati’nde masalsý bir gezintiye çýkarýyor. Yaþama dair tüm sýnýrlarýn ortadan kalktýðý bir an düþünün. Yazar kalemiyle, gökkubede ihtiþamlý bir boþluk aralýyor ve insaný yitirdiði özgürlüðe davet ediyor. Özellikle, doðanýn ihtiþamýný ve ahengini öyle masalsý bir dille anlatýyor ki, insan her cümlede doðayý ilk defa görüyormuþçasýna büyüleniyor. ‘Bugün kuþlarýn düðünü olmalý, uyanýyorum. Erken sabah pencerenin önünde geziniyor.’ (Üç Kadýn ve Hiçbiri, s.67) ‘Çýnarlýk meydanýnda bugün hangi güvercinin doðum günü var bilmiyorum.’ (Çay Bardaðýmdaki Gemi, s.55) Kitapta kâh bir çocuk þenliðinde kýzakla çýlgýnlar gibi kayacak, karýn neþesini iliklerinizde hissedecek; kâh arkadaþlarýyla ava çýkmýþ ve yollarda kalmýþ bir gezginin maceralarýna eþlik edeceksiniz.

Kimi zaman da yazarýn varoluþsal sancýlarýna tanýk olacak ve kendinizi varlýða dair sorular sorarken bulacaksýnýz. ‘Sahi ben miyim, kendi mantýðýnýn karmaþýk izdüþümünde cevaplar arayan insan?’ (Uçurtma Gölgesi, s.65) Deðerli eseri kaleme alan H. Ýhsan Sönmez, tanýyabileceðiniz en özgür ruhlu yazarlardan biri. Öyle ki, yazarýn derin ve sýnýrsýzlýðý kucaklayan imgelerinde ruhunuz adeta kuþ cývýltýlarý arasýnda mest oluyor. Kendi deyimiyle hayatý ‘aþk ve yazmaktan ibaret olan’ yazar kelimelerle seviþen üslubuyla okuru da coþturmayý iyi biliyor.

Yýllardýr kitap tanýtým yazýlarý yazan biri olarak okuru kavrayan bir eserde samimiyet ve içtenliðin þart olduðunu düþünürüm. Söz ýrmaklarýnýn gönülden akýp dille zenginleþerek gürül gürül gelmesi, onu gümrah ve verimli kýlar. Yasak Delme Saati de insanýn gönlüne ince ince sýzan engin ve katýksýz bir samimiyetle dokunmuþ. Hele bir de yazarýn þiirini satýr aralarýnda konuþladýðýný düþünürseniz anlatýmýn büyüsüne biraz daha yaklaþýrsýnýz.

‘Nilüfer yapraklarý bizden uzak kendisini, göl suyuna sermiþ dinlenmekte.’ (Aþk Aradým Göl Mavisi, s.53)

‘Kýyýya vuran dalgalardan elbisesine desenler çýkarýyorum.’ (Aþk Aradým Göl Mavisi, s.53)

Bir þair-yazarýn üslubuyla bir yazarýn üslubu kimi zaman birbirinden oldukça farklýdýr. Þair-yazar þiirindeki kývraklýðý, coþkun evrensel dili nesire ustalýkla taþýyabilir. Þair-yazar kural tanýmaz, delidolu ve taþkýndýr, bir çocuðun þaþkýnlýðý ve sevinciyle bakar evrene.

‘Rüzgarýn güvertesinde daha önce duymadýðýnýz bir musiki çalýyor olabilir.’ (Aþk Aradým Göl Mavisi, s.54)

Þair, dili yoðurur, onu yeni bir evrende var kýlar. H. Ýhsan Sönmez de tüm bu özelliklere haiz bir þair-yazar olarak her imgesiyle dil içinde yeni patikalarda yolculuða çýkarýyor okuru. Þiirindeki kozmik müziði düzyazýlarýnda da baþarýyla duyuran bir kaleme sahip. Satýr aralarýnda gizlenmiþ þiirlerle karþýlaþtýkça vadide yeni bir çiçeðe denk gelmiþ gibi seviniyor insan. Yüzünde biraz muzip biraz afacan bir gülüþle yola devam ediyor.

‘Ne zaman uzun uzun düþünsem seni, güneþ her sabah kestirmeden doðuyor.’

‘Zaman dediðin þey; akreple yelkovan arasýnda gözlerinde donuyor.’ (Akrebin Gösterdiði Yol, s.18)

‘Bir kýyýnýn en uzak yeri insanýn umutlarýna bastýðý yerdir.’ (Bugün Forsalar Günü Anne, s.86)

‘Kahretsin, zaman denen aydýnlýk gözlerimi kamaþtýrýyor.’ (Kendinden Baþka Bir Þey Arama, s.38)

‘ Oysa ben özgeçmiþini kokulu silgilerle silmiþ bir çocuðum.’ (Kalbe Yazýlan Mektup, s.88)

Þair-yazar H.Ýhsan Sönmez, eserinde Kalbimin Yarýsýný Býraktýðý Diyar adlý bölümde ‘Þiir, gerçek yaþamda acýya dayanmak, gerisi sevgiye adanmak…’ (Kalbimin Yarýsýný Býraktýðým Diyar, s.78) þeklinde tanýmlamakta. Sanýyorum ki Yasak Delme Saati en doðal haliyle sevginin oluk oluk aktýðý bir eser olmasý hasebiyle bu denli sýcaktýr. Bize artýk çoktan unutmaya yüz tuttuðumuz insan ve dost sýcaðýný hatýrlatmaktadýr. Yazar da zaten eserinde Hatice ve Alakuþ adlý bölümün baþýnda þu anlamlý sözlere yer vermektedir:

‘Bir gözümle insanlarý gözlüyorum, diðer gözümle dünyayý. Kýtlýk görüyorum. Margaret Atwood’un þu sözleri aklýmdan geçiyor. ‘Kurur gider burada niye sözcüðü, yitirir anlamýný. Kýtlýk bu!’ Ne kýtlýðý derseniz, hoþgörü ve sevgi kýtlýðý. Yani insan ve sevgi.’ (Hatice ve Alakþuþ, s.33) Yazar H. Ýhsan Sönmez sevgi kýtlýðýndan muzdarip ruhlarýn çýðlýklarýný duymuþçasýna bilge bir sorumlulukla kalemini sevgiye dair yürütüyor. Sevgi dolu bir yazarýn dünyaya nasýl baktýðýný görmek bize kaybettiðimiz deðerleri hatýrlatmasý açýsýndan ne kadar da önemli! Ýnsanýn insana bigâne kaldýðý çaðýmýzda belki binlerce Yasak Delme Saati’ne ihtiyacýmýz var. Dostoyevski’nin, ‘Sevginin bulunmadýðý yerde us da arama.’sözünü haklý çýkaran binlerce Yasak Delme Saati’ne…

Yazarýn samimi bir sohbet havasýnda ele aldýðý eser insaný yalnýzlýðýndan bir hamlede çekip çýkarmada da ne kadar usta. Bana göre yazar bir öyküsünde kullandýðý ifadeyle ‘yüreði peþin’ bir insan sýcaðý sunmaktadýr bize. Her satýra sinmiþ merhametten yaralara tiryak olacak bir özgürlük iksirini içirmektedir okura.

‘Büyük su küçük suyu yutkunduðunda…’(Kendini Suyun Akýþýna Býrak, s.42)

‘Denizin akþam makyajýný çekmemiþ yüzü, hafiften kýrýþýk ikindi.’ (Yasak Delme Saati, s.75)

‘Apartman önüne düþ dökülmesi yasaktýr caným.’ (Yasak Delme Saati, s.75)

‘Kýrlangýcýn cilveli ayiniyle baþlar gün. Sessizliðin þah damarýnda bir damla hayat, bilinç bu an kuþ tüyüyle aný iskelesine baðlýdýr. Tüy kopunca çýkan ses, ses ki þaþkýnlýðýn felsefesidir. (Týmarhane Balkonlarý, s.73)

‘Ýþte dalgalarýn kumsalda yaptýðý güzellik yarýþmasý.’ (Çay Bardaðýmdaki Gemi, s.56)

Yasak Delme Saati, düþünmeye mecali kalmamýþ ‘düþüncelerimize’ sýnýrlarý bambaþka bir dünyayla teðellenmiþ bir sonsuzluk iliþtirirken ayný zamanda varlýða ve yaþama dair önemli tespitlerde bulunur. Yazarýn aþka dair söyledikleri altý çizilecek türdendir:

‘Açlýk gibi içgüdüsel bir ihtiyaç olan cinsellik, aslýnda insanýn hayvani yanýný temsil eder. Bir þehvet anýný düþünün yeter. O öyle bir þeydir ki, en eski düþünürlerin bile söylediði gibi içimizdeki gem vurulmaz vahþi bir hayvandýr! Ýþte tam da bu noktada, aþkýn; bu vahþi hayvaný ehlileþtiren, onu daha sanatsal bir hale getiren, uysallaþtýran insan neslinin geliþtirdiði en muhteþem duygu olduðunu söylemekte yarar var.’(Tabiatýn Yargýcý, s.62)
     
Bir yazarýn yaptýðý iþ bazen de hissettiðimiz ama ismini koyamadýðýmýz ara duygu tonlarýný bize kelimelerle çizmektir. Üstelik yazar bunu öyle basit gibi görünen ama nedense pek çoklarýnýn yapamadýðý bir yolla yapar. Çok zenginlerin gizli acýmasýzlýðýndan söz açtýðý bölümde hep hissettiðimiz ama bir türlü adýný koyamadýðýmýz duygularla yüzleþtirir bizi. Gönül ehli bir yazarýn bakýþýyla:

‘Durum adetten deðil gerçektendir. Bunu en küçük boyutuna indirgediðimizde zengin tiplerin, daha doðrusu zengin özentisi ve sonradan görme dediðimiz abartýlý zenginlerin, kalplerinde her türlü sevgiden önce, bol sýfýrlý bir kasa hesabý bulunur. Hamiline yazýlý çek ve bir banka kartý bulunur.’ (Düþ Kadýnsa Erkek Hayal, s.98) Yazar, yaþama ve insana dair sorgulayýþýnda okura ilk önce þu soruyu sormasýný salýk verir: ‘Gerçekte kimi, niçin seviyorum?’ (Düþ Kadýnsa Erkek Hayal, s.99)

Yeryüzü ve gökkubbe arasýnda yaþanan ne varsa, her þeye raðmen hayata nasýl tutunabilirim, diye soranlarýn kitabýdýr Yasak Delme Saati. Biraz coþku dolu gülümseten anýlar, biraz felsefe ama en çok da muhabbete ve aþka dalmak için okunasýdýr. Dilin dolambaçlý olmamasý, aksine sade ama derin vuruþlarý okuru yormadan bir keyifli masal aleminde gezintiye çýkarýr. Yazar H. Ýhsan Sönmez’e bize nesirde bile þiirin ne olduðunu hatýrlattýðý için teþekkür borçluyuz. Ýnsan denen meçhulün sancýlý düðümlerini ancak sevgi dolu dokunuþlarýn çözebileceðini gösterdiði için de….

‘Özgürlük için kanat çýrpmayýnca bir kuþ
Rüzgar gökyüzüne uzatmaz elini’


TEMRÝN