"Yaralar vardýr hayatta,ruhu cüzam gibi yavaþ yavaþ ve yalnýzlýkten yiyen,kemiren yaralar.Kimseye anlatýlamaz bu dertler,çünkü herkes bunlara nadir ve acayip þeyler gözüyle bakarlar.Çünkü henüz çaresi de,devasý da yok bu dertlerin."

Baþkalarýnýn onu anlamasý için deðil,kendisini gölgesine tanýtmak istediði için yazan bir adam.
Bazý kitaplar ilk sayfadan,hatta bazen ilk cümleden aklýmýzý alýr.Birden kendimizi olaylarýn için de,daha yeni tanýþtýðýmýz karakterlerle yüz yüze buluruz.
Kör Baykuþ'da ilk cümleden alýp götürecek sizi.
Fakat ne olay ne yer ne de zaman.
Kelimeler oyun oynayacak zihninizle.
Karakterler birbirine dönüþecek,
Olaylar yer ve zaman dýþýnda kalacak.
Þimdiki zaman geçmiþ zaman birbirine karýþacak.
Nedeni yok sonucu yok.
Korku,ölüm,ümitsizlik;insan kaderinde yazýlanlar var.

Bazen kitaplarla tutunacaðýmýzý sanýrýz hayata fakat daha da kaybettirir bize yolumuzu.
Düþündürür,düþündürür.
Çýkmaz yola sokar ve kendimizle karþýlaþtýrýr orada bizi.

"Hayat tecrübelerimle þu yargýya vardým ki,baþkalarýyla benim aramda korkunç bir uçurum var,anladým,elden geldiðince düþüncelerimi kendime saklamalýyým.Ve þimdi yazmaya karar vermiþsem,bunun nedeni,kendimi gölgeme tanýtmak isteðidir."


Ýnsanýn kendisiyle verdiði savaþ,savaþlarýn en büyüðüdür.
Maðlup olan da galip olan da biz olacaðýz.
En gerçek savaþ budur.

"Ben hep,dünyada susmaktan daha iyi bir þey yoktur,Butimar gibi olan insan daha iyi insandýr diye düþünürüm."
*Butimar bir kuþtur,deniz kýyýsýna çöker,denizin bir gün kuruyacaðýný düþünür,bu tasa yüzünden de su içmez hiç.

Sonsuza kadar susmak istediðimiz o anlar.
Biz o anlarda hem kendimizden kaybederiz,hem de atamadýðýmýz o yollarý atarýz.
Dört yanýmýz çevrili sanýrýz,
Unuturuz duvarlarý ancak biz yapar,biz yok ederiz.
Kendi duvarlarýmýzý güçlü kýlmak için,baþkalarýnýn duvarlarýný yýkmadan.
Baþarabilirsek,özgür kýlarýz kendimizi.

"Yazmak bir ihtiyaçtý,zorunlu bir görevdi benim için.Uzun süredir bana iþkence eden bu devi öldürmek istiyordum,çektiklerimi kaðýda geçirmek istiyordum."

Kimdi peki Sadýk Hidayet?

"Hayat hikayemde önemli bir þey yok,baþýmdan ilginç olaylar geçmedi.Ne yüksek bir mevki sahibiyim,ne de saðlam bir diplomam var.Okulda hiç bir zaman örnek öðrenci olmadým,baþarýsýzlýklar her yerde buldu beni.Nerede çalýþýrsam çalýþayim silik,unutulmuþ bir memurdum;þefleri memnun edemedim.Ýstifa ettim mi seviniyorlardý...Býrak gitsin,yaramaz!Çevrem böyle görüyordu beni,haklýydýlar belki de."

Ölümünden önce böyle anlatmýþ hayatýný.9 Nisan 1951 gününde evine kapandý,tertemiz giyinmiþ,týraþ olmuþ ve bütün delikleri açtýktan sonra gaz musluðunu açýp hayatýna son vermiþti.
Ýran'ýn batýlýlaþma çabalarýna girdiði dönemde büyüdü.
Avrupada geçirdiði zaman dilimde hayat ve ölüm üzerine çalýþýr,yazar,çizer.
Çocukken bayramda kurban kesilirken gördüðü için bir daha ömrünün sonuna kadar et yemez.
Hayatýný vejetaryan olarak sürdürdü.
Doðu-Batý yazýn türlerini birbiriyle harmanladý.
Ýran toplumunun git gide karanlýða battýðýný gördükçe,kendi de karanlýða gömüldü.
Toplumun ve insanlarýn yok ettikleri,ondan da hep bir parça yok etti.
Sessizce çektiði acýyla Kör Baykuþ' u yazdý.
17 Þubat 1903 ve 9 Nisan 1951 arasý yaþanan bir hayat.
Zaman,yer ve kiþiler deðiþiyor.
Fakat bazý acýlar hep ayný kalýyor.

"Hayat soðuk,kayýtsýz,herkesin maskelerini çeker alýr zamanla;maskeleri de hani çoktur herkesin.Fakat bazýlarý hep ayný maskeyi kullanýrlar,ister istemez kirlenir,yýpranýr bu maske.Tutumlu kimselerdir bunlar.Bir kýsmý evlatlarýna saklarlar maskelerini;bir kýsmý da vardýr ki boyuna maske deðiþtirirler ama yaþlandýklarýnda görürler ki bir sonuncu maske kalmýþ ellerinde ve bu da pek çabuk eskir,o zaman maskenin gerisinden gerçek yüzleri çýkar ortaya."