BENÝM BABAM / ADI HASAN










BENÝM BABAM / ADI HASAN
(Fotoðraflara þiirler)

Dinlerken
Fatih Kýsaparmak’tan o türküyü
Aðlayacak gibi olurum
Hüzünlenirim
Bugün yine dinledim ve dedim ki:
“Bir yazýmda
Anlatmýþtým anamý
Onun yanmayan ellerini
Toprak yüzünü ve de sessizliðini
Hakký kalmasýn ben de
Þimdi de anlatayým
O sert görünüþlü
Arkadaþ olamadýðýmýz
Yanýnda ayaklarýmýzý
Uzatamadýðýmýz
Yufka yüreðini ihtiyarlýkta anladýðýmýz
Babamý”
Ýnce, uzun bir adamdý
Ellili yýllarda mideden ameliyatlý
Ýçmezdi köydeki tulumbanýn sert, kumlu suyunu
Rahmetli aðabeyimle
Gölyeri’ndeki pýnardan getirirdik testilerle
Kimse dokunamazdý
Bilirdi herkes Hasan Çavuþ’un huyunu
Memurdu Tarým Kredi’de
Sigarasý önceleri Yenice, sonra Maltepe
Yýllarca çalýþtý kendi köyünde
Sonra tasý taraðý toplayýp gitti
Sivrihisar Dümrek’e
Kaman Savcýlý’da geçti son on yýlý
Kafasýndaydý hep sekiz köþe kasketi
Beþ çocuk büyütüp
Üçünü okuttuðuna göre
Vardý aldýðý azýcýk memur maaþýnýn bir bereketi
Çocuktuk ya
Üç beþ gün eve gelmese babam
Özgür olurduk
O günler biz çocuklar için evde yaþanýrdý bayram
Kooperatif memuruydu
Çok tanýnýrdý ve de sayýlýrdý çevre köylerde
Hangi köye düðüne gitse
Serili olurdu iki döþek
Yerde
Sessiz sakin emekliliðini
Kýrk yýllýk dostlarýyla
Ve altmýþ yýl eþi olan
Anamla
Yaþarken
Düþtü, ona bunlarý çok gören onulmaz derde
Gençliðinde yüzü pek gülmese de
Ýhtiyarlýðýnda üzülürdü hastalýðýna
Aðlardý hep
Bu hareketli adam
Ve on yýllýk hastalýðý boyunca tüm sýkýntýlarýný çekti
O gül yüzlü, sessiz anam
Çok sevmiþler ki
Birbirlerini
Bin dokuz yüz doksan dokuzda
Biri martta bir temmuzda
Çekip gittiler bu dünyadan
Torunlarýnýn gaziliðini
Ortanca oðullarýnýn acýsýný
Duymadan
Þimdi herkes iyi
Rahat uyuyun köy mezarlýðýnda yan yana
Anam babam
......................................

Numan Kurt