Bilirsin! Aklýma eseni yaparým. Ama sen estin mi ne yapacaðýmý þaþýrýyorum artýk.
Kalbim konuþuyor, þiirler konuþuyor sadece sen anlýyorsun! Biliyorum. Kimi kasýrga, kimi meltem ya da sonbaharda bir rüzgar..
Ama sen herzaman esersin aklýma yar. Caným yanýmdayken meltem, Caným sensizken korkunç bir kasýrga olup beni içinde bir tek
senin olduðun dünyama atuyorsun!
Ewet sen olmadýn mý ben hep böyle seni düþünürüm ve içim titrer üþür, kalbimde bir köþeye kývrýlýr aðlarým. Ahh... Yar!
sensziken yani...ben...hiçbirþeyken...
Ben seni özledim yaa; gözlerim hep sana benzeyenlere bakar ve aðlar... Beni bir tek senin olduðun dünyamda yalnýz býraktýn.
Þimdi orada kýþ! Günlerden ümitertesi, kýrmýzý kan yaðýyor ve siyah güller yüzer gözyaþý denizimde!
Topraðýný denizim ile suladýðým! Hayýr sen ölemezsin! Ewet sen ölmedin ki! Görüyorum! Bazen tam dokunurken kayboluyorsun...
gülüyorsun... yine elini uzatýyorsun...yine yoksun! Yine saklanýyorsun deðil mi?
Hadi! Hadi elma dersem çýk! Armut dersem yine çýk yar ne olur çýk...