Zulüm aksa sel gibi,
Direneceðim, Direneceðim.

Acýlar belimi, boynumu bükse de,
Benim olmayan ülkelere sürseler de,
Dosta, akrabaya, sýlaya hasret koysalar da,
Direneceðim, Direneceðim.

Güneþimi karanlýk yüzleri ile karartsalar
Umutlarýmý birer birer yakýp yýksalar,
Yerin yedi kat altýndaki zindanlara atsalar,
Direneceðim, Direneceðim.

Birer birer dallarýmý kesseler,
Asabýmý bozsa da çirkin iðrenç sesler,
Ýnsanlýðýmý unutturmak isteseler,
Direneceðim, Direneceðim.

Bir yürek ki tutsaklýðýna inat,
Güneþe açmýþ onurlu kanat,
Karanlýða inat þafaklara koþarak,
Direneceðim, Direneceðim.

Güneþ rengindeki çocuklar nerde,
Geleceðimize çekseler de simsiyah perde,
Kan seli içinde açan binlerce çiçeklerle,
Direneceðim, Direneceðim.

Silkinip atacaðýz sýrtýmýzdaki kirli urbayý,
Elimizden býrakmayacaðýz Þanlý Bayraðý,
Üstümüze salsalar da bütün Dünyayý,
Direneceðim, Direneceðim.

Onurumuz doðum sancýsýndan,
Zulüm ve acýlarýný vurup omuzlarýmýza,
Her yüreði bayrak yapýp, yürüyeceðiz þafaklara,
Güneþe koþarcasýna, el ele çocuklarýmýzla,
Direneceðim, Direneceðim.

Ýbrahim BEKLER
07/04/1993
ANKARA