Yazmaya dair dikkatimi üstünde çalýþtýðým seslerle ilgili romandan ayýrmamalýyým aslýnda. Fakat su istediðim gibi akmýyor. Motivasyon eksikliðim had safhada. Adýmý hatýrlamýyorum desem yeridir.

***

...................................................................yeþil desem yeþil deðil

Ýki artý bir ilke...

Bir: Nedensellik
Ýki: Entropi
Artý bir: Müslüm Gürses aðzýndan “Hayat Berbat” (Sert oldu, farkýndayým).

***

..................................................................onun sesi ta kendisi

Bazý önemsiz þeylerin çözümsüz gelmesindeki ana faktör, artýk nedenleri hatýrlamýyor olmamýzdan baþka bir þey deðil gibi geliyor çok zaman. Bir takým hayatlarýn nedenleri, baþka bir takým hayatlarýn sonuçlarý...

Ýyi de bunu hepimiz biliyoruz! Bir þey oldu ve her þey baþladý. Evren soðuyor ve ben üþüyorum. Parmaklarým donuyor, gözlerim donuyor, diz kapaklarým donuyor.



***

..................................................................beni unuttu sanmýþtým

Sabahýn kör vaktinde önce camiyi bulmak, avludaki þadýrvanýn altýnda yaðmurdan korunmaya çalýþmak... Göðe tanrýnýn fýrçasýyla çalýnmýþ komünist kýzýldan ve günün ilk ezanýndan ziyade, her defasýnda kendimi ait hissettiðim o küçük ilçenin aðaçlarýna, yeni açýlmýþ fýrýnýna, onca soðuða karþýn içeride çalýþan kýsa kollu beyaz fýrýncý elbiseleri giymiþ adamlarýn, çaylarýný býyýklý dudaklarýna korkarak götürüþlerine, belki de hayatlarýnca bir tek çay bardaðýna o denli nezaketle dokunmuþ olan baþ ve iþaret parmaklarýna bakýyorum. Bir þey anlatýyor gibi. Anlamýyorum. Beni görmüyorlar, kimse, hiç kimse... ben anlamýyorum, onlar görmüyorlar.

Aðaçlar, sokaklar ve kalýn elbiselerimin içinde ben... bir bütünüz. Burada gidecek bir evim vardý, Emine Teyze ve olaðanüstü güzel kýzýnýn evi... Þimdi yok. Biriktirmeliydim, koleksiyonunu yapmalýydým kapattýðým tüm kilitli kapýlarýn.

Huþû...

Þiþeyi tanrýya, kadehi kula...

Hû!


***

Her þey bozulmaya doðru gider. Düzensizlik ne kadar artarsa, faydasýz enerji o kadar büyür.

Evrenin yok oluyor olmasý umurumda deðil. Entropi bu evren için geçerli olabilir, lakin binlerce, milyonlarca kez daðýlýp toplanan evren dizgesine dýþarýdan bakacak olursan bunun düzensizlik olmadýðýný, aksine Newton beþiði gibi neredeyse kusursuz bir düzenle hareket ettiðini görürsün. Çünkü orada toplanmak daðýlmanýn, daðýlmaksa toplanmanýn nedeni. Paradokslar düzenlidir. Tek neden, tek sonuç, tek kapý... Girmek ve çýkmak için.

Canlýnýn zavallýlýðýný burada görebiliyorum. Doða, çýktýðýn kapýlarý geri dönemeyeceðin biçimde dizayn etti. Anneleriniz kutsal deðildir! Hatýrlayýn! Kapýnýn önüne konduðunuz ilk yerdir onun bedeni. Kapýlardaki gel-gitlerinize izin verilmiþ olmasý o kapýlarýn kapandýktan sonra yeniden açýlmayacaðý gerçeðini deðiþtirmediði gibi, zaman faktörü zaten önünde yaþlandýðýnýz kapýyý da an be an deðiþtirir. Eðlenceye bak! Ayný diye baktýðýn her þey baþka, bambaþka...



***

..................................................................her þey yine ayný kaldý

Onca kapý çarpýlýrken, kýrýlýrken falan falan falan... Yeter bu kadar kapý muhabbeti!


Ne diyordu üstad: “Hayat berbat!”


***

Yaðmurda gezinmeyi seviyor. Onunki gerçek, ben gördüm. Çok kiþi bunu sevdiðini söylese de hepsinin bozulmasýndan endiþe ettiði saçlarý var. Ben sevmiyorum. Küçükken yaðmurun daha hafif olduðunu sanýrdým, her bir damlanýn birer melek olduðunu ve üzerime konan meleklerin hýzlýca uçtuðunu. Ýþte bu yüzden çabuk kuruyorum sanýrdým. Özeldi yaðmur damlalarý. “Ben ve benim meleklerim...” O ve onun melekleri...