Bir sistem kurulmuþ. Yollar, þehirler, okullar, camiler o sistemle kudurmuþ. Gel de uy... uyacaðým elbet. Kurulmuþ bir þehrin kudurmuþluðuna kemiklerim ýsýrýlýncaya kadar dayanacaðým. Ya da bu þehirden kudurmuþ bir köpekten kaçarcasýna kaçacaðým.
Yarýn cuma... Kudurmuþ bir þehrin kudurmuþ camisine gideceðim ve insanlar salya gibi akacaklar... Isýrýlacaðým yine... Bir baþka gün sinemasý kudurmuþ, okulu kudurmuþ bu þehir beni ýsýracak... Daha baþka bir gün kansýzlýk çekeceðim... Kanýmý içecek bu þehir. Dünya bir köpek tasý olacak. Besleyecek kudurmuþçasýna yaþayan insanlarý her þehirde ve ben Allah'ým köpek diþine benzer, sivri zekalý insanlardan beni beri tut diyeceðim. Bir bakacaðým zincire vurulan benim. Herkes özgür bir þekilde... Herkes güneþi bulmuþ sere serpe yatacak... Bu dünya onlarý barýndýracak... Beni de zincirlere vuracak. Dünya bana sen insansýn diyecek..
Evliya yanýndakiyle evliyadýr, eþkýya yanýndakiyle eþkýya... Yanýndakine kumpas kuran hiçbir þeydir.
Bu þehirde evliya yanýndakine tuzak kuracak, eþkýya yanýndakine kumpas kuracak... Bu þehirde yaþamak kime ne saðlayacak?
Bu þehirde herkes konuþacak, ama kimse ben insaným demeyecek... Bu þehirde insanlýk nasýl saðlanacak?
Dünyada mutlaka bir deniz kenarý bulacaðým. Siz tüm sahilleri sahiplenmeye çalýþsanýz da. Bir martý çýðlýðý bile yetecek içimdeki duyguyu anlatmaya.

ey hayat sor hadi nedir son arzum
bir þey isteyecek deðilim senden
adet üzere neyim varsa al benden
týrnaklarým kanýyor bu son olsun

Kahvesini içip býraktýðým fincanlar gibi býrakacaðým masada insanlarý. Sonra oturup masama þiirler yazacaðým deniz tadýnda martýlar için. Çýðýlýðým onlarýn çýðlýðýna karýþacak. Hayata böyle katýlacaðým.