kýsra kesmiþ bir dilin gece nöbetindeyim
ne dokunabiliyorum yüzünün ayazýna
ne yazabiliyorum seni beyaz bir kaðýda
kendini dinlediðin odanýn duvarýyým sevgilim
küfre çalan bir isyanýn acemi çýrpýnýþlarý
gözlerimi bile görmeden bilmem kaç kez ayrýldýðýn sevgilin.

ötesine berisine sövüp saydýðým
an ve an sýkýldýðým bu topraktan kaçýp
ayaðýnýn deðdiði topraðýn olmayý ne çok istedim

bende kalsaydýn daha çok sevemezdim inan
mavi bir düþün sýrtýnda gözlerime bile bakmadan gittin
gidiþin yangýndýr
ciðerlerimdeki acýnýn dumanýný
gecenin yüzüne savurduðum bakýþlarýmdýr

ve gitmek en çok sana yakýþandýr
ki biz bir kez bile nefesleþebilseydik
solusaydýk ayný kentin pis kardondioksitini
-bu ülkeyi yangýn sarardý-


beni kendi cümlelerinle sevmelisin sevgilim
hiç bir þairin aklýna düþmemiþ
aþkýna gebe kalmamýþ bir gece de
rahmine tohum niyetine ekmelisin

- Deniz Pýnar