Ey Soysuz!

Hangi din, hangi vicdan ve hangi ahlaki deðerler sana bu vahþetleri yaptýrýyor? Bir insaný diri diri yakmak, kanlý canlý bir insaný, saçlarýndan çekip kafasýný kesmek ne demektir? Bu nasýl bir vahþet güdüsü, bu nasýl bir kin, bu nasýl bir öfke? Saçýndan çektiðin kiþinin sýcaklýðýný hissetmiyor musun? O vücudun sýcaklýðýna muhtaç bir kadýnýn ya da çocuklarýnýn olduðu hiç mi aklýna gelmiyor? Týrnaðýna diken batsa acýdan sabaha kadar uyumuyorsun da, insan denilen bu muhteþem varlýðýn kafasýný kestikten sonra nasýl uyuyabiliyorsun? Dünyanýn bütün servetleri bir araya gelse, yoktan bir hücrenin dahi var edilemediðini biliyorsun da, bu muhteþem varlýðý yaratana niçin hiç saygý duymuyorsun?

Saçýndan çekerek kafasýný kopardýðýn ya da kafeste yaktýðýn kiþinin yakýnlarý; eþi, çocuklarý, anne ya da babalarý; bu görüntüleri izledikten sonra insanla, hayatla, daðlarla, denizlerle, yaðmur ve fýrtýnalarla yani ez cümle gezegenle bir daha nasýl barýþacak?

Belli ki çok öfkeli ve hýnçla dolusun. Hayatýnda bazý þeyler yolunda gitmemiþ ve sözüm ona kendini dine vermiþsin. Peki sen deðil miydin Ýslam dini, merhamet dinidir diyen? Hani merhamet? Kur’aný Kerim’in hangi ayetinde, Hz. Muhammed’in hangi hadisinde böyle bir vahþete cevaz veriliyor?

Ey Soysuz!

Küçücük bir kýz çocuðunu eþ diye baþkasýna nasýl peþkeþ çekebiliyorsun? Kendi canýndan ve kanýndan olan o yavruya nasýl kýyabiliyorsun? Yahu bu çocuk hastalandýðýnda doktora götürmedin mi? Ateþler içinde sayýkladýðýnda yüreðin sýzlamadý mý? Bebekken kucaðýna alarak koklayýp öpmedin mi? Küçücük parmaklarý, senin baþparmaðýný kavradýðýnda, bu muhteþem varlýðýn sevimliliðine hayret etmedin mi? Bu çocuk aðladýðýnda kucaðýna almadýn mý? Çocuk korktuðunda sana hiç sarýlmadý mý?

Belki bu sorularýn çoðuna evet diyeceksin. Ýyi de, minicik bir fiske vursan incecik bir fidan gibi yaylanacak olan bu narin varlýðý, bir yaratýða nasýl eþ olarak verebiliyorsun? Kediden korksa, kucaðýna zýplayacak olan bir yavruyu; bir kerestenin koynuna nasýl sokabiliyorsun?

Ve sen, dýþarýdan bakýnca adama benzeyen, adamým diye sokakta kasýlarak yürüyen, ne insanlýktan ne de merhametten nasibini alamamýþ zavallý yaratýk; küçük bir çocuðu koynuna almaya, ona dokunmaya, aðlayýp yalvarmalarýna raðmen ona tecavüz etmeye utanmýyor musun?

Ey Soysuz!

Mahalle raconunda bile kendinden güçsüz olana vurmak yakýþmaz. Fizik olarak bizden güçsüz olan kadýnlarýn büyük çoðunluðu; aslýnda bizden daha zeki, daha merhametli, daha üretken, daha candan, daha þefkatli, sevgisinde daha dürüst ve daha tutarlýdýr. Belki de budur katledilmelerine sebep suçlarý.

Bir kadýna vurmak, hele hele öldürmek insan olmanýn en dip noktasý bile deðildir. Yýllarca ayný yastýða baþ koyduðun, yaþam mücadelesinde dirsek çürüttüðün, sýkýþtýðýn anda ilk sýðýndýðýn liman olan kadýnýna nasýl þiddet uygulayabiliyorsun? Silahý kafasýna dayayýp hiç acýmadan, belki de çocuklarýnýn gözü önünde nasýl vurabiliyorsun?

Ben biliyorum bunu nasýl yapabildiðini. Çünkü sen bir korkaksýn. Seni bu þiddete zorlayan koþullara ya da kiþilere baþkaldýracak cesaretin yok. Korkaklýðýnýn tüm acýsýný karýndan çýkarýyorsun. Ya da annenden, ya da bacýndan, ya da kýzýndan. Ýþin öznesi senin korkaklýðýndýr ve baþ edebildiklerin de fizik olarak en zayýf olanlardýr. Zekân ve cesaretinle baþa çýkamadýðýn kadýnlarý, kaba güçle alt etmeye çalýþýyorsun. Çünkü sen bir soysuzsun.

Yazarýn diðer yazýlarý www.limoniedebiyat.com adresinde