Kadirli’den Doðuya doðru, 20 km giderseniz Karatepe’ye ulaþýrsýnýz. Yol boyunca size müthiþ bir doða güzelliði arkadaþlýk eder. Çam aðaçlarý, kavak aðaçlarý, incir ve zeytin aðaçlarý size yarenlik eder. Her rüzgar esmesinde sizi büyük bir saygýyla selamlarlar. Karatepe’ye ulaþana kdar Çiðdemli, Kýzyusuflu, Yukarýçýyanlý köylerinin içinden geçersiniz. Tarlalarda, bahçelerde çalýþan köylülere rastlarsýnýz. Yol kenarlarýnda darý satan, incir satan, kiraz satan çocuklara rastlarsýnýz. Yol sonunda önünüze büyük bir göl çýkar. Ýþte burasý Karatepe.
     Karatepe’de tarih ve doða iç içedir. Doyumsuz bir güzellik karþýlar sizi. Kendinizi cennetin bir bahçesinde hissedersiniz. Yeþillik, mavilik ve tarih… Bütünleþerek bir aile oluþturmuþlar.
     Karatepe MÖ 8. yüzyýla ait Geç Hititlerden kalma kalýntýlarýn bulunduðu tarihi bir mekan. 1840’larda keþfedilmiþ. Günümüzde Milli Park haline getirilmiþ.
Burada taþlar üzerine yazýlmýþ kalýntýlar bulunuyor. Bunlar Çift Dilli yazýlar. O dönemin hükümdarý Asavitas’ýn halkýna yaptýðý sesleniþi yazýlý. “Ben, Asavitas’ým. Güneþin kutsadýðý adam. Tarhunsas’ýn hizmetlisi. Adanavalý Kral Avarikas’ýn güçlendirdiði…
Tarhunsas beni Adanavalýlara bir ara baba yaptý…”diye uzayýp giden bir konuþma metni. Bu metinde kralýn halkýna sesleniþini, iyilik yaptýðýný, kötüleri dýþarý attýðýný, kurban adadýðýný okuyoruz.
Aslýnda Karatepe Toros eteklerinde kurulmuþ, Son Hitit Dönemine ait bir sýnýr kalesi imiþ. (MÖ 700) Akdeniz sahillerine, gemi yapýmý için, buradan kereste taþýnýyormuþ. Çünkü Kadirli hala aðaçlarla kaplý, ormanlarý bol olan bir bölge..
Burasý ilk önce Prof. Halef Çambel adýnda bir bayan Arkeolog tarafýndan 1947’de bulunmuþ.Yapýlan kazýlar sayesinde Türk Kültürüne önemli eserler kazandýrýlmýþ.
Burasý Milli park haline getirilerek açýk hava müzesine dönüþtürülmüþ. Aslantaþ Barajý’nýn yapýlmasý ile de burasý muhteþem bir manzaraya sahip olmuþ. Burada su sporlarýnýn da yapýldýðýný öðreniyoruz.
Alanda geniþ bir piknik bölümü var. Burada çocuklar unutulmamýþ. Onlar için de oyun alanlarý düzenlenmiþ. Parklar yapýlmýþ.
Giriþ ücretli. Tabii bizim özel kartýmýz olduðu için biz ücretsiz geziyoruz. Buranýn bir özelliði de kim gelirse gelsin, tercüman olmadan gezdirilmiyormuþ. Bu nedenle genç bir arkadaþý yanýmýza görevli olarak veriyorlar. Tercüman arkadaþ bildiklerini tek tek anlatýyor. O kadar güzel þeyler anlatýyor ki bilgi daðarcýðýmýzý zenginleþtiriyoruz. Hititler hakkýnda muazzam birikim elde ediyoruz.
Ýlk giriþte taþ eserler, kalenin bir maketi, yapýlan çalýþmalarýn fotoðraflarý ve bilgi içeren yazýlar bulunuyor. Bunlar hakkýnda bilgi edindikten sonra yürüyerek kalýntýlarýn olduðu yere; yani kaleye geçiyoruz. Her þey orijinal ve bulunmasý gereken yerde. Aslýyla korunuyor.
Kale giriþinde saðlý sollu taþlar üzerine yontulmuþ figürler bulunuyor. Kralýn ziyafet sofrasý, yanlarda hizmetliler ve masada çeþitli yiyecekler var. Çið köfte olduðunu öðreniyoruz. Hizmetliler krala içecek sunuyorlar. Tavþan sunuyorlar. En altta da kralý eðlendirmeye çalýþan müzisyenlerin olduðu görülüyor.
Baþka bir taþ üzerinde bir boðanýn kurban edilmesi figürünü görüyoruz. Bu dönemde boðanýn kutsal olduðunu öðreniyoruz. Tanrý boðanýn üzerine çýkmýþ kuþ ve tavþan tutuyor. Yine avcýlýk, bu dönemin önemli mesleklerinden. Avcýlar, avladýklarý avlarý, krala sunuyorlar.
Tercümanýmýz, burasýnýn o dönemlerde tarihi Ýpek Yolu’nun bir uzantýsý olduðunu; amacýn, güvenliði saðlamak olduðunu söylüyor. Kuzeyden gelen vahþi kabile ve hayvanlara karþý güvenlik açýsýndan bir sýnýr kapýsý olduðunu belirtiyor.
Yazýlarýn iki türlü olduðunu öðreniyoruz. Biri Finike yazýlarý, diðeri Hiyeroðlif yazýlarý.
Finike yazýlarý Arapça gibi saðdan sola yazýlýyor ve ticaret amaçlý kullanýlýyormuþ. Hiyeroðlif yazýlarý ise soldan saða doðru okunuyor ve günlük olarak kullanýlýyormuþ.
Burada tüm eserler orijinal biçiminde ve tam bulunduðu yerde sergileniyor. Tam bir görsel þölen. Mutlaka gezilmesi ve görülmesi gereken bir yer. Eðer yolunuz Kadirli’ye düþerse Karatepe’yi ve açýk hava müzesini görmeden gitmeyin.
Ýlerde Fýrtýna Tanrýsý Tavrunsas ve Bâl’ýn bir heykeli bulunuyor. Heykelin kafasý sonradan restore edilmiþ. Ýki boða üzerinde ayakta duruyor. Finike yazýlarýný görebilirsiniz.
Artýk yürüyerek çýkýþ kapýsýna doðru geliyorsunuz. Sizi burada Kapý aðzý aslanlarý uðurluyor. Saðlý sollu dizilmiþler. Yine burada krala ait Hiyeroðlif yazýsý ile yazýlmýþ sözler bulunuyor.
Savaþtan dönen gemicilerin resimlerini görebilirsiniz. Boða ve at üzerinde giden eli baltalý askerler görünüyor. Karþýda hayat aðacýný ifade eden bir figür bulunuyor. Bu da ilgi çekici bir yontma taþ.
O dönemde kadýnlarýn güçlü olduðunu ifade eden figürlere rastlýyoruz. “Kral, benim kadýným güçlüdür. Erkeklerin ulaþamadýðý yerde kadýnlar, kirmen (Ýð) eðirerek geziyor” diyormuþ.
Savaþ arabalarý, Güneþ Tanrýsý Ra, çocuðunu emziren kadýn, Tanrý Dest’in figürü var. Omuzlarýnda maymunlar bulunuyor. Üremeyi anlatan bir tanrý olarak biliniyormuþ. Bereket Tanrýsý olarak adlandýrýlýyormuþ.
Bilgi olarak tarihe doyduktan sonra piknik alanýna gidiyoruz. Burada mangallarýmýzý yakýp, göl manzarasý güzelliðinde kebaplarýmýzý yiyoruz.
Bu arada Karatepe ile ilgili fýkralar anlatýlyor. Burasýnýn Kadirli halkýnca espirili bir bölge niteliðinde olduðunu öðreniyoruz.
Her þeyden önce “Karatepe suyunu içenlerin aklýný kaybedeceðini” söylüyorlar. Anlatýyorlar. Kral ile yaveri Karetepe’ye gelmiþler. Buz gibi akan pýnara rastlayýnca kral, “bir su içelim” demiþ. Yaverine “önce sen iç” demiþ. Yaver “emredersiniz” diyerek sudan içmiþ. Kral, “bir bardak da bana ver” demiþ. Yaver, krala bakarak “git lan. Senin benden neyin üstün? Gel de kendin iç” demiþ.
Baþka bir fýkra. Ýki Karatepeli Kadirli’ye gelmiþ. Bakmýþlar ki bütün herkes tuz alýyor. Herkes yemeðe tuz atýyor. “O zaman biz de tarlaya tuz ekelim” demiþler. Bir tuzcuya gitmiþler. Tuzcu gülmüþ. Ama bir þey dememiþ. Bunlara tohumluk tuz satmýþ. Karatepeliler gitmiþler Karatepe’ye tuz ekmiþler. Bir müddet sonra bakmýþlar ký tarlada sinekler geziyor. Tuzcuya gidip “tuz bitmedi. Sinekler var” demiþler. Tuzcu da “yok. Tuz bitti de sinekler yiyor.” demiþ. Bunun üzerine Karatepeliler, sinek avýna çýkmýþlar. Yakaladýklarý sinekleri öldürmeye baþlamýþlar.
Bir tanesinin alnýna iki tane sinek konmuþ. Diðerine göstermiþ. Diðeri de “dur, sakýn kýpýrdama” demiþ. Elindeki tüfeði adamýn alnýna doðrultmuþ. Ateþlemiþ. Sinekler ölmüþ. Tabi bu arada Karatepeli de ölmüþ. Diðer Karatepeli bozuntuya vermemiþ: “Ýki výzdan, bir bizden”demiþ.