Anne…
Artýk vakit çok geç
Seni ve babamý suçlayamam
Neden merak etmediniz þimdiye kadar diyemem
Basiret ve irfandan uzak haliniz için sualler tevdi edemem
Ne derlere göre yaþadýðýnýz için, nedensizliðe rýza gösteremem

Evlat
Ati için mürüvvettir
Muhabbeti bereket ve þevktir
Ümit beslenen ve güfteleþtirilen nasiptir
Her anne ve baba için idealleþen gelecek ve deðerdir
Lakin tekâmül edilmediði müddetçe ihmal edilen bir hazindir

Evlat
Ne annenin içgüdüleriyle
Ve ne de babanýn hayalinde ki idealle
Ve hatta dede ve ninenin bilinçaltýnda ki deðeriyle
Ne de mahalle baskýsý ve sosyal faktörlerin vaziyet etmesiyle
Þefkate boðmak, nazýnda deðer kazanmak dürtüsünün etkisiyle

Yetiþmez
Ve yetiþmeye terk edilemez
Ýçinde bulunduðu sosyal halin ve atinin
Farkýný anlamak ve yaþatmak için hami olanýn yetiþmesi
Kendini geliþtirmesi, bahanelerden sarfý nazar etmesi elzemdir
Yoksa uydum imama demek kimseyi kurtarmaz, haklý çýkartmaz

Çünkü
Ýmamlarda akaidi ve fýkhý
Bakýmdan kendilerini geliþtirmedikçe
Ýnandýrýlan dine göre tavýr geliþtirdikçe mevlide bakar
Nikâh çýksa da para kazansak diyerek camide bekçilik yapar
Kur’an tilavetinde teganniye kaçar, teberru ihtiyaçtan sergi açar

Kitaplýk
Camide adeta gariplik yaþar
Hiç anlamadan okunan Kuran kerim var
Sait kitaplar aksesuar olarak cemaat ve imama bakar
Ýlim ve irfan bakýmýndan sýð olan imam, müezzin aþktan kopar
Ne vakit bir araya gelseler, belden aþaðýya yarenlik ayyuka çýkar

Mustafa Cilasun