annem beynini sessizliðine saklamýþtý..cümleler tehlikeliydi bizim evde/korkunun göbeðinde oturur susardý/kendini /sesini unutacak kadar susmuþtu annem..
boþlukta asýlý beyinler niye bu kadar diremiþti ayaklarýný yeryüzüne anlamýþtým..
babam pisliðin tekiydi..az bile dedim..
hani su beyni boþlukta sürüklenen konduðu yere sýçan /kargalar gibiydi...
bütün pisliðiyle kök salýyordu yeryüzüne/
annem o köklerin çürümüþ bir dalýydý..
beynim parsellenmiþti..beynim vardý..ama ben yoktum
daha çok düþünüyor daha çok hissediyor acýlar çekiyordum..
üveysi morluklar oturmuþtu gözlerime..ve bu durumlarda beyaza boðardým damarlarýmý..
bütün acýlar delete..
birgün kendimi beyaza boðarken/beyni henüz acýyla pislikle nefretle öfkeyle parsellenmemiþ ben yaþtaki çocuklar sardý etrafýmý..
yere itip tekmelemeye baþladýlar..
-içecek yer bulamadýnmý lan
tepkisiz ölüce yatýyordum tekmelenirken..
acýmadý
-vurun öldürün piçi olmaz olsun onun gibi evlat
inen tekmelerin kalabalýklýðý arasýnda karanlýk birçift göz gördüm..
babamdý..
acýdý/ama sonra o da geçti
orospu çocuðuydu babam ve damarlarýmý boyadýðým beyazýn satýcýsý..
dýþardan efendi/mazlum/dindar hatta
bir gün onu öldürmemek için bulaþmýþtým pisliðine..ilk kez onun torbalarýndan gizlice tatmýþtým..
ben evdeki sessizliðin yasak kelimelerin dýþa vurumuydum
atýlasý bir kök hücresiydim.
kimseyi öldüremiyordum

bedenimdeki üveysi morluklara babamýn adýný vermiþtim..
orospu çocuðu..