Ne zaman caný sýkkýn olsa rýhtýmdaki koca çýnarýn altýna giderdi. Sonbahar gelmiþti. Dalgýn dalgýn otururken, esen rüzgârla savrulan bir yaprak ayaðýnýn dibine düþtü. Sararmýþtý. Hiçbir varlýk, zamana karþý koyamýyordu. Aþklar bile…

Tam tamýna bir hafta olmuþtu ondan ayrýlalý. Fakat hâlâ sol yanýndaki sýzý dinmemiþti. Dineceðe de benzemiyordu. Hele ayrýlacaklarý son anýn görüntüsü iyice kavuruyordu yüreðini.
Kolay mýydý? Koskoca on yýllýk bir beraberliði bir anda silip atmak. Onunla dolu dolu geçen on koca yýl. Onunla büyüyüp, onunla olgunlaþmýþtý. Sýkýntýlarýný, sevinçlerini, içinde kopan fýrtýnalarý beraber atlatmýþlardý. Onunla ilk tanýþtýðý günü hatýrladý.

Gençti ve yakýþýklýydý. Etrafýnda bir sürü kýz vardý. Fakat içlerinden hiç birine kaný kaynamamýþtý. Onun istediði yýldýrým aþkýydý. Onu gördüðünde heyecanlanacak, dizleri titreyecek, dahasý göklere uçacaktý. Ne kadar çabaladýysa da karþýsýna çýkmýyordu Leylâsý.

Arkadaþýyla çay bahçesinde buluþacaklardý. Çay bahçesine girdi ve masalara bakmaya baþladý. Sonunda görmüþtü arkadaþýný. Kucaklaþtýlar ve oturdular. Sohbete baþladýlar. Sonra o katýldý aralarýna. Ýlk tanýþtýðýnda çok kayýtsýz kalmýþtý. Onu tanýmaya çalýþýyordu. Hatta arzu ettiði aþk tanýmýnýn dýþýnda bir duyguydu hissettiði.

Ertesi gün tekrar buluþtular. O, bütün cazibesini kullanarak onu baþtan çýkarmýþtý. Onu ilk öptüðünde midesi bulanmýþ, ayný zamanda da baþý dönmüþtü. Kokusunu ciðerlerine çekmiþ, ruhununun ruhuyla bütünleþtiðini hissetmiþti. Her an, her gün daha fazla baðlanýyordu. El ele, göz göze dolaþýyorlardý.

Ne olmuþtu da bu duruma gelmiþlerdi. Bir türlü anlam veremiyordu. Tek bildiði, onu çok özlediðiydi. Onlarýn ayrýlýðýna o adam sebep olmuþtu. Karþýsýna geçmiþ, bilmiþ bir tavýrla,“[ italik ]Ondan ayrýlmanýz gerekiyor. Yoksa canýnýz tehlikede! “ demiþti. Çok düþünmüþ, çýkýþ yolu bulamamýþtý bir türlü. En sonunda onu þimdi oturduðu yere çaðýrmýþ, ayrýlýk kararýný bildirmiþti. Ayrýlmaya razý olmuþtu. Son bir isteði vardý. Son kez öpüþmek, sonra da ardýna bakmadan gitmekti. O son öpücüðün ardýndan tam tamýna bir hafta geçmiþ olmasýna raðmen onun tadý hâlâ dudaklarýnda ve damarlarýndaydý. Hayat onsuz nasýl devam ederdi? Bilmiyordu.

Düþünceleriyle boðuþurken yanýna birinin oturduðunu fark etti. Orta yaþlý bir adamdý. Sessizce iliþti banka. Döndü adama baktý. Gözlerine inanamadý. Ayrýlalý bir hafta olmasýna raðmen o baþkasýný bulmuþtu bile. Þimdi o adamla öpüþüyordu. Hem de kendisine aldýrmadan. Hepsi yalan mýydý? Aþk aldatmaca mýydý? Katlanamazdý bu ihanete. Yerinden kalktý ve yürümeye baþladý.

Orta yaþlý adam, bir taraftan onu öpüyor, bir taraftan da yaydýðý dumanlarý büyük bir aþkla seyretmeye devam ediyordu.

Arkasýna baktý son kez.” Elveda yalancý aþkým” dedi sessizce. En yakýndaki büfeden gýcýr gýcýr bir sigara paketi aldý. Özenle açtý. Ýçinden tertemiz bir dal sigara çýkardý ve ateþledi. Oh olsundu eski aþký. O yeni bir aþk bulmuþtu yeniden. Ciðerlerine çekti eski sevgilisine inat.