Bazý insanlar geldiðinde, bazýlarý gittiðinde mutluluk yaþanýr. Oscar Wild

Çok çeþitli anlamlarý olan nokta, yazýmýzda, bir þeyin bittiði veya ara verildiði anlamýnda kullanýlmýþtýr. Yaþamýmýzda da bazý þeyleri bitirmek, bazýlarýna ise ara vermek durumunda kalýrýz. Bunun için noktalara baþvururuz sýklýkla. Nokta kullandýðýmýz alanlar aþaðýda irdelenmeye çalýþýlmýþtýr.
A-Ýliþkilere nokta koymak.
B-Zamana nokta koymak.
C-Noktanýn rengi.
D-Hayatýn son noktasý.

A-Ýliþkisiz bir yaþam olanaksýzdýr. Yaþadýðýmýz yerde, hemen hemen her þeyle bir baðlantýmýz, dolayýsýyla da iliþkilerimiz vardýr. Bizi en çok uðraþtýran, yoran, hemcinslerimiz ile olan iliþkilerimizdir. Ýliþkinin yoðunluk derecesi, karþýmýzdaki kýþi ile olan duygusal yakýnlýðýmýza baðlýdýr. Ýliþkilerimizin çoðu þeklidir, yani formalite icabýdýr. Duygusallýk bu iliþkide ya yoktur, ya da en alt düzeydedir. Keza iliþkiler kýsa veya uzun olabilir. Kýsa süreli iliþkilerin sayýsý oldukça fazladýr. Aile, akraba, arkadaþlarýmýz ve dostlarýmýz ile olan iliþkilerimiz daha uzun sürelidir ve bu iliþkilerde duygusallýk ön plandadýr. Ýþin garibi bizi en çok üzen, rahatsýz eden, sorunlara yol açan bu tür iliþkilerimizdir. Þekli olan yani, duygusallýðýn yaþanmadýðý iliþkilerdeki sorunlar bizi etkiler ama, etkileme derecesi fazla deðildir. Bu kiþilerle olan iliþkilerimize nokta koymayý çok daha rahat yapabiliriz.

Ýliþkinin sýklýðý ve devamlýlýðý çok önemlidir; iliþkilerimizdeki sýnýrlarý belirler. Ýliþkilerimizin zamanýný, süresini ve derecesini biz tayin edebilirsek, sorunlarý büyük ölçüde azaltabiliriz. Zaten, výcýk, výcýk olan bir iliþkiden sorunlarýn çýkmamasý olanaksýzdýr. Her þeyin aþýrýsý zararlý deðil midir? Gerektiði kadar, gerektiði zaman, gerektiði yerde iliþkilerimizdeki sýnýrlarý belirlersek, daha seviyeli, daha hoþ, daha saygýn iliþkiler kurulabilir ve daha uzun süre devam ettirilebilinir. Ýliþkilerimizde yeri ve zamaný geldiðinde, nokta koyup ara verebilmeli veya son noktayý koyabilmeliyiz. Tüm iliþkilerin ömür boyu sürmesi gerekmez. Bizi rahatsýz ediyorsa, bize hayatý zehir ediyorsa, son noktayý koymak yani bitirmek gerekir.

Ýliþkilerde, her iki taraf birbiri ile sanki mücadele halindedir. Eðer bir taraf sürekli baskýn, diðer taraf ezik durumda ise, bunun adýna iliþki demek gülünç olur. Bu tamamen sömürüyü tanýmlar. O halde iliþki, karþýlýklý birbirine saygý duymakla, onu olduðu gibi kabul edebilmekle mümkündür.

B-Zaman sürekliliðin ifadesidir. Bir bakýma zamanda nokta yoktur. Yaþamýmýzda zamana tabî olduðuna göre, onda da süreklilik hâkimdir. Ancak zaman akadursun, kendimizi rölantiye almanýn gerekli olduðuna hepimiz hemfikirizdir sanýrým. Çünkü sürekli ayný tempo ile, ayný hýzda gitmek motoru yorar. Arada bir yavaþlamak, mola vermek motoru dinlendirmek gerekir. Ýþte, noktalar bize bu konuda gerekli dinlenmeyi saðlayabilir. Bu dinlenmeler bize daha son- raki çalýþmalarýmýzý daha verimli hâle getirmemizi saðlar, daha fazla kamçýlar. Keza, anlýk dahi olsa bu ara vermeler, noktalar, bize, olaya daha farklý açýdan bakmamýzý saðlayabilir. Belki hata yapýyoruzdur, farklý yoldayýzdýr; iþte bu noktalar farkýndalýðýmýzý artýrýr, bambaþka bir yola girmemize neden olabilir. Kiþi her þeye nokta koyabilir, sadece düþüncelerine nokta koyamaz. Düþüncelerimiz hiç duraksamadan iþ baþýndadýr: Uykumuzda bile düþünce, görevine ara vermez. Deneyin isterseniz, düþüncelerinizi durdurmayý baþarabilecek misiniz? Me-ditasyon yaparak düþünceyi yavaþlatma çalýþmalarý belki yararlý olur. Keþke onu dinlendirmeyi becerebilsek! Bizim, tüm duygu, davranýþ ve sözlerimizin kaynaðýdýr düþünceler. Madem düþüncelerimize nokta koyamýyoruz; hiç olmazsa bizi üzen, rahatsýzlýk yaratan kötü düþüncelerden uzak duralým. Bunu becerebiliriz iþte! Olumlu, hoþ, yapýcý düþüncelere daha fazla yer verebilirsek, yaþamýmýzýn daha kaliteli geçeceðinden þüpheniz olmasýn.

C-Noktalarý hem severiz, ham de sevmeyiz. Nokta’yý severiz, çünkü, bir olayýn, bir iþin tamamlandýðýný iþaret eder. Tamamlamak bir baþarý göstergesidir. Bir iþe baþlarýz; amaç, onu istediðimiz gibi tamamlayarak, bitirebilmektir. Son noktayý koyduðumuz zaman yaptýðýmýz iþ, olay (her ne ise) istediðimiz gibi bitmiþse, mutluluktan uçarýz. Zaten mutluluk anlýk duyuþ, hissediþ deðil midir? M. Gandhi’ nin söylediði gibi “ Eðer, düþündüðünüz, söylediðiniz ve yaptýðýnýz birbirini tutuyorsa, mutlusunuzdur,” der. Yok, eðer baþladýðýmýz iþi, istediðimiz gibi bitirememiþ isek, koyduðumuz bu son nokta bizi üzer, mutsuz oluruz. Böyle anlarda, dünyanýn sonu gelmiþ duygusuna kapýlýrýz.

Yaþamýmýz bir akarsuya benzer. Akarsu, ismi üzerinde sürekli akan sudur; ama tekdüze akmaz asla. Bazen hýzlanýr, girdaplar oluþturur, coþar,delirir âdeta; bazen de yavaþlar, tembelleþir, duraðanlaþýr, sanki hüzünlüdür. Bizim yaþamýmýz da asla tekdüze akmaz. Bazen hýzlanýr, coþar, sanki tüm dünyayý sallayacakmýþçasýna güçlüdür, mutludur, sevinçlidir, neþe içindedir; tüm evren sanki onun mutluluðunu paylaþmaktadýr. Ne yazýk ki, bu anlar kýsadýr, noktaya benzer sanki. Bu coþkunun nedeni, yaptýðýmýz her ne ise, onu istediðimiz gibi yapmýþ olmamýzdýr. Biz buna baþarý diyoruz. Ýþte bu noktada, nokta’nýn renginden bahsedebiliriz. Böyle anlarda noktalar bize pespembe görünür, aslýnda rengin o anda bir önemi olmaz; her renk bize hoþ görünür. Buna karþýlýk, bazen yaþam sanki aðýr çekim film gibidir. Her þey duraðanlaþýr, zevksiz, duygusuz ve hüzünlüdür. Bu noktalarda aslýnda anlýktýr, ancak bize çok uzun gelir. Zaten sýkýldýðýmýz durumlarda, saniyeler bitmez gibi gelir, zaman yavaþlamýþ gibidir. Böyle zamanlardaki noktalar, gri, kapkara veya kankýrmýzý renge bürünür: Bize kas-vet verir bu koyduðumuz son nokta.

D-Nokta sanal anlamda, durmayý, duraksamayý, sona ermeyi ifade eder. Durma evrensel yasalara aykýrýdýr. Tüm evrende duraðanlýk yoktur, her an hareket söz konusudur: Hareket evrenin olmazsa olmazýdýr, her an bir deðiþim söz konusudur. Nokta ayný zamanda sonu, bitiþi, durmayý ifade eder. Son, devamlýlýðýn karþýtýdýr. Yaþamda süreklidir, yaþama son noktayý koyduðumuz an, yaþam da sona ermiþ demektir. Ölüm bile bir son deðil, yaþamýn baþka þekilde devamýdýr der tüm inanýþlar.

Bu dünyadaki, yaþam süremize son noktayý ölüm koyar. Kýsa veya uzun bir süre sonunda, er geç her canlý o nokta’yý kullanmak zorunda kalacaktýr, istese de istemese de. Bu noktanýn ne zaman, nerede, nasýl konacaðý bizim seçimimize baðlý deðildir. Madem bu son nokta bizim parmaklarýmýzdaki kalemin ucunda deðil, bizim yapacaðýmýz yaþamýmýzdaki hoþ noktalarýn sayýsýný çoðaltmak olmalýdýr. Baþarýsýzlýk göreceli bir kavramdýr. Bugün baþarýsýz gibi görünen, yarýn baþarý olarak anlamlandýrýlabilir. Her aný dolu dolu yaþamaya çalýþsak, her þeyde bir hayýr vardýr deyiþini aklýmýzdan hiç çýkarmasak yararlý olmaz mý? Önemli olan söylemek deðil, uygulayabilmektir.

Üzülmek sorunun çözümüne bir katký saðlamadýðý gibi, bizim enerjimizi de boþa harcamamýza, zamanýmýzý zehir etmemize neden olur. Üzülmeyi bir kenara býrakýp, soruna, eðer yapabiliyorsa çözmeye çabalamak, yok eðer elinden bir þey gelmiyorsa kabul etmek , þu kýsa hayatýmýza bir renk getirir belki. Ancak, çevremiz nedense üzülmeyi âdeta benimsemiþtir. Sanki üzüntü kesinlikle duyulmasý gereken, hatta etrafa ne kadar çok üzüldüðünün gösterilmesi zorunluymuþçasýna bir anlayýþ vardýr çevremizde. Üzülmemek elde deðildir, ama bunu uzatmanýn da bir anlamý yoktur. Hele hele etrafa canlý yayýn yapmanýn âlemi hiç yoktur. Çevre bizi üzülmeye yöneltir her durumda. “Þuna bak, þöyle, þöyle bir olay yaþandý, umurunda deðil, en ufak bir üzüntü belirtisi bile göstermiyor,” diye kýnanýrýz. Zamaný geldiðinde üzüntümüze de son noktayý koyabilmeliyiz.