Güneþ Her Koþulda Karanlýðý Boðar


Ne saçýn aðarmasýndan
Ne kalbin ihtiyarlamasýndan
Ne yüreðin tortu tutmasýndan
Ne de saçaklarda buz birikmesinden
Korkmalý insan...

Rüzgarýn doðaya hükmetmesinden
Topraðýn tohumuna el gibi bakmasýndan
Tarlada baþaðýn boynunu bükmesinden
Aðacýn meyvesiz kalmasýndan
Hormonun mutfaðý istilasýndan
Vücudun zehir depolamasýndan
Ormanlarýn küle dönmesinden
Denizlerde suyun tükenmesinden
Ve doðanýn kuyusunu kazanlardan
Korkmalý insan!..

Dünyayý yörüngesinden çýkaranlardan
Bölen, parçalayan, düzeni bozanlardan
Haramý nefsine helal bilenlerden
Ýnsaný insana öldürtenlerden
Hýrsýna yenik düþen, zulmü kendine hak görenlerden
Tutulmuþ aydan, parlamayan yýldýzdan
Iþýðý çalýnmýþ güneþten
Korkmalý insan!..

Mevsimsiz þehirlerden
Gökteki kara bulutlardan
Yolcusuz yollardan
Taþlaþan kentlerden
Iþýksýz sokaklardan
Yükselen kapkara dumanlardan
Korkmalý insan!..

Ey insanoðlu!
Tut ki; korktun bu korkulardan
Karanlýða gömdün kendini
Her biri hançer oldu
Saplandý baðrýna bu korkular...

Korkuyla yaþanýr mý?
Ýyi düþün...
Sen korku tanýmazsan, daha çok büyürsün
Sen büyüdükçe düþlerin büyür
Kocaman olur dünyan
Yeryüzü aydýnlanýr, gözlerin gerçeði görür
Ýyilikler, kötülükleri söndürür...

Cumhuriyet’in büyür
Bayraðýn dalgalanýr
Atatürk yerinde rahat uyur
Pýrýl pýrýl parlar devrimlerinin ýþýðý
Türklüðünle, dilinle övünürsün
Bu vatan benim, bu millet ülkemin dersin
Allah’tan korkarsýn; çalmazsýn, hak yemezsin
Ýþte o zaman;
Korkular senden korkar
Senden korkar, korkutanlar
Ýnan bana;
Her zaman,her yerde
Ve her koþulda, güneþ karanlýðý boðar...

Rukiye Çelik
28 Aralýk 2014/ANKARA