Can ve aklýn Rabbi olan Allah'ýn adý ile!
Madem can ve aklýn sahibi olan Allahýn adý ile baþladýk, öyle ise can ve akýl gibi iki deðerli emanetin yerine getirmesi gereken sorumluluklara da deðinmeden geçmek yerinde olmaz. Can ve akýl kurban olmanýn, fedakârlýðýn simge ve sembolü olmalý!
Âlimlerin mürekkebinin, þehidlerin kaný ile özdeþ olmasýnýn hikmeti belki de burada yatar.
Bu kutsi vadinin akýþýna engel olan her ne ise, onu can-akýl birlikteliði ile fedakârlýk ve kurban eylemleriyle bütünleþtirerek aþmanýn verdiði haz ile...
Kurban; Allah yolunda gösterilen bir fedakârlýk, O'nun verdiði nimetlere karþý þükran borcunu yerine getirmek olarak tanýmlanýyorsa da, neyi? Ne için? Nasýl? Eda edilmesi fikir ve yöntemini farklý bir yaklaþýmla ele almanýn pek de mahsuru olmasa gerek.
Kurban; kiþioðlunun en deðerli þeyini (can) Maþukunun dergâhýna sunma fedakârlýðýdýr. Maþukun dergâhýnýn azamet ve yüceliði idrak edilmeden, neyi nasýl kurban etmek gerekir? Demagojisi nice bin yýllar sürer gider!
Þeyh Hasan-ý Curi'nin Niþabur ahalisine ey Kufe halký! Diye hitap etmesinin nedeni neyin neye kurban edilmesi gerektiðini bilmediklerinden olsa gerek!
R.E(s.a.a)in "Ben iki kurbanlýðýn oðluyum!" (Hz. Ýsmail ve Babasý Abdullah'a atýf) Mealindeki hadisleri kurbanýn aslýnýn ne olduðunun alemet-i farikasý olsa gerek.
Ýbrahim'in kurbaný Ýsmail, Ýsmail'in kurbaný kendisi!
Kurban; Mabud'a giden yolda Ýlahi güzergâhta ki sahte ve geçici sevgi ve cilvelerin Mabud'un önündeki en büyük seti, en büyük engeli, görebilme ve onu yok edebilme eylemidir.
Bizim kurbanýmýz, benliðimizin en derinliklerinde gizlenen görünmez putlarýmýzýn feda edilmesidir.
Bizim kurbanýmýz, Allah'tan korkmamamýza cesaret ettiren en korktuðumuz þey ne ise, onu boðazlamamýzdýr.
Bizim kurbanýmýz, ümmet olmaya engel olan en kutsal deðerlerimiz (ýrk, mezhep, bilgisizlik)'i kurban etmemizdir.
Bizim kurbanýmýz, bizi biz olmaya engel olan her ne ise, onu feda etmemizdir.
Bizim sayýmýz, benlik zirvesinden aþaðýlara akarak biz deryasýna akýp zerre olabilmektedir. Bizim Arafatýmýz, vakfemiz, benim gibi düþünmeyen, düþünemeyen kardeþlerimle yakýnlaþmada ve "ya eyyuhelleziyne amenu" cem'inde zemzemi yudumlayarak, beng-i sularda yüzebilmektir.
Kurban'daki sembolik sunumun, Âdemoðlu’nun kendisine has en deðerlisini feda etme misyonudur. Pekâlâ, birli, yedili kurban sunumlarýnýn tevhide adanýþý, kiþioðlunun kendi iç dünyasýndaki Maþuk'una sunalým!
Bireyin kendi deðerlisini tevhide sunuþundaki olgu, Ýbrahim'in en deðerlisi olan Ýsmail'e Ýbrahim'den baþka kimin ne kadar kurban sunma hakký vardý ki?!
Neye kurban olmam gerekiri yeterince algýlayamadan, neyi kurban etmem gerekiri nasýl anlayayým?
Son putu vurarak kurban yolunun açýlmasý gerekirken, bana ait olan benlik putunu korumak ve yüceltmek adýna baþka neyi boðazlatmak gerekir!
Kurban eylemi; kurban edilenler ile kurban edenler olarak iki ana baþlýkta toplansa bile, her iki baþlýk altýnda eylemlerin taraftarlarýnýn sembolize olgusu yatar.
Yani; bir yönü ile Ýsmail'in kendini adayýþý, Ýbrahim'i eylemin bütünlüðünün gerekliliði iken; Ýbrahim'i sunuþ Ýsmail'i fedakârlýkla bütünleþir! Mücadelenin öteki tarafý için ise farklý bir anlam ve sunuþ ifade eder.
Yani; güce teslim olmuþ taraf ile, gücün sembolü olanýn teslim olandan beklentisi. Kurban edilenlerle, kurban olunanlar! Demokrasiye sunulan kurbanlar göðün tanrýsý ile yerin tanrýlarý arasýndaki farklýlýktan kaynaklanan!...
...Ve Ebu meçhul'ün! Kurban edeceði þeyi güç ve iktidar sahiplerinin otoritesini muhkemleþtirmek için sunduðu kurbaný dini iken. Ýbn-i Sakit'in kurban olarak sunduðu dili arasýnda inanýlmayacak kadar benzerlik varken, bir o kadar da zýtlýk!
Kurban Bayramý ise; Putlarla birlikte putçulardan uzaklaþmanýn zafer ritüelidir. Baðýmlýlýklardan kurtulmak ve kendini bulmaya götüren sürecin zirvesidir.
Kurban Bayramý; ''Eyyamullah''tan bir ''yevm''dir. Kendini feda etmesini bilen hür insanýn þölenidir. Bayramý kutlamaya en layýk olan kiþidir bir anlamda. Öyle ki; O'nun fedakârlýðýnýn neticesinde gün sýradan bir zaman olmaktan çýkarak eyyamullah özelliðini kazanmýþtýr!
Bir anlamda kurban Bayramý; Gülistan'a giden dikenli yollardan geçenlerin zafer nidasýdýr.
Fedakârlýk ise; feda edilecek deðerlerin uðrunda feda edilenden deðersiz olma gerçekliði, bir serdengeçti eylemidir.
Fedakârlýk; en büyük namus olan namus'u Ekber(Kuran-ý mecid)in uðrunda her þeyden geçebilme eylemidir. Ýþte bu fedakârlýktýr ki; bugün Ýslam âleminin hemen her yerinde fevc fevc yükselmekte ve burcu, burcu Tevhid kokmaktadýr. Yükselen bu fedakârlýk dalgasýnýn önünde küfür ve istikbar, þirk ve nifak en amansýz korkuya kapýlmýþ, en onulmaz çaresizliklere düþmüþ, ne yapacaðýný bilmez hale düþmüþ.
Esasýnda; insanlýk tarihinin bütün safhalarýnda kutsal önderler mutlak deðerler için kendilerine ait en deðerli varlýklarýný feda etmekten çekinmemiþlerdir. Bu noktadan, þüphesiz Adem'in gerçek varislerinin hemen hepsi ayný çizgiyi takip etmiþlerdir. Ýmam Ali'nin R.E (s.a.a) in yataðýnda o hazretin yerine kendisini feda etmeye hazýr olmasý nedendi acaba?
Fedakârlýðýn zirvesini sunan Ýlahi önderlerin inanýþlarýna aþina olmanýn temennisi ile kurbanlýklarýmýzýn kabul olmasý. Kurban Bayramýnýzýn en ulvi derecelere yükselerek kabul olmasýný en içten dileklerimle sunarým.
Frankfurt 22.12.2007