Sana baktýðýmda rengarenk olurdu yüreðim
Sayýsýz yýldýz düþerdi denizin aynasýna
Adýný bilmediðim binlerce çiçek açardý gönlümde
Seni býrakýp gittiðimde gözlerim buðulanýr
Yapay ölümler baþlardý acýlý iniltilerle
Yüreðimin gizli mahzeninde! ..

Seni özlediðimde yaðmur yaðardý gözlerimden;
Sis düþerdi, sessizlik çökerdi içime.
Hayalin ýþýðým olur, aydýnlatýrdý yüzümü;
Kapanmamak için direnirdi kirpiklerim,
Ateþ çemberini hýzla delip geçerdi sevincim...

Senden uzak kaldýðýmda solardý yüzüm
Erkene alýnýrdý ecelim
Yokluðunu hissedince öfkelenir
Kýyýyý parçalardý dalgalarým
Kayýtsýz kalýrdý deniz
Limanýna yanaþan gemilere...

Seni düþündüðümde bulutlar çekilir
Karanlýk biter, masmavi olurdu gökyüzüm
Bir kýrýk ay düþerdi avucumun ortasýna
Kenarý oyalý yýldýzlar akardý yalnýzlýðýmýn ayak ucuna...

Sensizlik aklýma geldiðinde ölümüme bir gün kalýrdý
Buzdan bir yanardað çömelirdi yüreðimin ortasýna
Mücrim bir el uzanýr, dokunurdu düþlerime
Ellerim çözülür, aklýma karanlýk çökerdi
Talihsiz fýrtýnalara yakalanýrdý baharým
Hiçbir þeye benzemeyen bir hiçle süngülenir
Alt-üst olurdu varlýðým!..

Gel gel sevgilim beklemelerim tükensin
Bu kaðýt kokulu dünyanýn cennetinde
Sana da bana da bir yer ayrýlsýn...

Rukiye Çelik
29 Haziran 2011/ANKARA