Yoktur aslýnda hayatýn kazananý
Ölüm var ise kaybetmiþtir zaten yaþam
Görkemi ile uçuþup giden þu kelebekler bile
Rotasýný þimdi ölüme çevirmiþler
Tüketmenin gayretinde ömrünü bir köþede
Göçüp gitmenin derdinde þu evsiz adam
Keder yüklü omuzlarýný silkiyor her seferinde
Dünyaya býrakacak böylece tüm acýlarýný tek seferde
Aþkýn en acý halini tatmýþ þuradaki ýssýz adam
Elinde sigarasý kafasý þimdi duman
Kalbi kor, sözleri ok, belliki içi yanar
Aþkýn olmadýðý yerde diyor, kazansam bile neye yarar
Toplamýþ bavullarýný bir hýþýmla geçiyor önümden
Öfkelimi öfkeli kýzmýþ belliki birilerine
Tökezleten topuklusuna raðmen istifini bozmadan
Giderayak hüznüyle geçiyor önümden genç bayan
Rastgele diyor balýkçý atýyor aðýný sulara
Mutlulukta böyledir bazen yakalanýr bazende kaçar
Zorluklara raðmen, ölüme raðmen yaþamalý diyor insan
Belki kazanan deðil ama kaybedende olmaz en azýndan

Þiir-Edibe Toðaç
-Minimalist Þair’den sevgilerle-