Türkiye sinemasý 100 yaþýna girdi. Genç, dinamik, heyecanlý, kararsýz ve kendini kanýtlamaya çalýþan sinemamýz, maalesef bir ergenin gösterdiði davranýþ ve tutumlarý takýnmaktadýr.

Ergen içinde bulunduðu dönem gereði hýrçýn, uyumsuz, tepkili, kompleksli, kararsýz, düþünceleri daðýnýk, ne istediðini bilmeyen, cinsel eðilimleri fazla, aileye karþý tepkili ve mesafeli, dýþarýya hayran, kendisiyle kavgalý vb tutumlar içindedir. Ayrýca azimli, dirençli, ideal, hevesli, arzulu bir çizgide sergiler.
Türkiye sinemasýna baktýðýmýzda 100 yaþýna girmesine raðmen bir ergenin gösterdiði bütün tutum ve davranýþlarý gösterdiði gibi büyümemeye de inat etmektedir.

Bilinir taraflarý çok sinemamýzda bir ergen gibi cinsel eðilimleri fazla. Cinsellikle yatýp, kalkýyor. Cinselliðini yeni fark eden ergenden fazla sinemamýz cinselliðe düþkün. Absürt, belden aþaðý düþüncelerle hareket eden sinema merkezine cinselliði koyarak yoluna devam ediyor. Cinselliðe öyle düþkün sinemamýz var ki, varlýðýný cinsellikle sürdürmeye çalýþmak da, kendini ispat edecek baþka bir özelliði olmayýnca, bu eksikliðini cinsellikle örtbas etmeye çalýþýyor. Ergenler cinselliðe olan düþkünlüðü hýzlý ve kýsa sürede atlatýrken, sinemamýz 100 yýldýr ayný bataklýða saplanmýþ kalmýþ. Cinsellik bataklýðý sinemamýzýn hoþuna gitmiþ olacak ki bataklýðý, çirkinliði kendince gül bahçesi olarak görmeye baþlamýþ.

Baþarýsýzlýðýný ve ilgiye olan ihtiyacý cinselliðe sarýlarak örtbas etmesi, masumane bir tavýr deðildir. Kendisiyle beraber yüz yýldýr kitleleri de cinsellik düþkünü haline getirdi. Zihinlere ve duygulara cinsellik perdesi çekti. Zihnin ve duygularýn ekranýnda sürekli cinselliðin her türlüsü oynaþmakta ve zihin ve duygularýn varlýðý iþlevini yerine getiremez oldu.

Sinemamýz bir ergen kadar aileye karþý hýrçýn ve beðenmez düþüncelere sahip. Ergen, ailesine kýzsa da, beðenmez de, ailesiyle kavgalý da olsa ailesine olan sevgisinden onlara zarar gelmesini istemez, bir zarar durumunda ailesinin yanýnda olur, kötü durumda ailesini kollar.

Ancak, sinemamýz bir ergenin tutumundan uzak bir anlayýþla aile kurumuna karþý bir düþman ve kin beslemek de, bu düþmanlýðýný ve kinini her seferinde dýþa vurmak da çekinmemek de. Aile kurumunu yýpratmak için elinde gelen her türlü kurnazlýðý, oyunu ve algýyý kullanarak, bir intikam alma hevesiyle hareket etmektedir. Yapýcý bir yaklaþýmdan çok yýkýcý bir anlayýþla hareket eden sinemamýz, aile kurumu ortadan kaldýrana kadar aile kurumuyla mücadele yemini içmiþ bir duruþu var.

Aile kurumuna karþý bu tutumun nedeni topluma ve kültüre yabancý olmasýdýr. Sinemamýzýn kaynaklarý yerli olmayýnca, kendi kültürüyle beslenmeyince, beslendiði kaynaklar yabancý olunca, böyle pervasýzca saldýrgan tutumlar normal görünmekte. Çünkü ergenler dýþarýdan kolay etkilenen ve yönlendirilen bir dönemde yaþarlar. Maalesef sinemamýzda dýþarýdan gelen her türlü etkinin altýnda kalarak, yabancýlara kendini kanýtlama hevesiyle aileye saldýrmak da ve acýmasýzca tutumlarýn içine girmektedir.

Sinemamýzýn aileye karþý merhameti yok. Vicdan kapýlarýný kapatmýþ. Ýþ intikama dönüþmüþ. Ergen kararsýz ve sistemsiz davranýþlar sergilerken, sinemamýz aileye karþý kararlý ve sistemli bir davranýþ içindedir. Daha planlý hareket eden sinema, aþamalý ama sürekli ayný konularla insanlarýn zihinlerini ve duygularýný köreltmektedir. Seyircisini düþüncesini kendi deðerlerine yabancýlaþtýrma politikasýný baþarýlý bir þekilde uygulamaktadýr.

Dünyanýn birçok yerinde sinema olgunluk dönemine girerken, bizde hala ergen bir dönemde sürünen sinemamýzýn daha ne kadar ergenlik döneminde kalacaðýný kestirmek zor, ancak ergenlik dönemin de deðerlerine yabancýlaþtýran sinemamýzýn olgunluk döneminde toplumun baþýna bela olmamasýný umut etmekten baþka bir çaremiz kalmamakta.

Osman Tatlý
osmantatli@gmail.com