Hayat bazen aydýnlýk, bazen karanlýk
Biz ikisini de yaþadýk
Yaþadýk ve bitti!..
Güneþi yerine astýk
Bulutlarý göðe yapýþtýrdýk
Çok þükür ýslanmaktan da kurtulduk!..

Daha ne bekliyoruz ki hayattan
Dünyayý küstürdük
Yeryüzünü alt-üst ettik
Deðerleri tükettik
Var olana kurþun sýktýk
Yarýnlar için ne oksijeni yedekledik
Ne tohumu sakladýk
Düþmanlýðý körükledik
Ýnsaný insana öldürtdük...

Ve dedik ki dünyaya:
Biz senin kýymetini bilemedik
Baþýnýn çaresine bak
Dön kendi ekseninde
Biz bildiðimizi okuruz!..

-Yolun iki ucu açýk
Sonsuzluðu gösteriyor tarih!..-

Karanlýklarý yýrttýk, çiçekleri aðlattýk
Daðlarý devirdik, yeþili öldürdük
Aðaçlar idam mahkumu
Soy aðacý yasta -börtü-böceðin külü savruldu-
Yýkýk umutlarý çoðalttýk
Üzerlerine yeni þehirler kurduk
Ve o þehirleri ömürlük sandýk!..

-Yanýk ellerinle
Körelmiþ gözlerinle
Sahte kalbinle daha ne istiyorsun
Ey insanoðlu
Günahkârsýn unutma!..-

Sebepsiz aðrýlarý da çoðalttýn
Ben zararda, sen firarda
Bu ortaklýk son bulsun
Anýlar cam kýrýklarý arasýnda
Ve ben,
Seni dünde ki gibi hiç tanýmamýþ olayým
Kesilen aðaçlar dikilse bile...

Ankara/30 Kasým 2014
Rukiye Çelik