Dur...
Yeter artýk
Sayenizde sabra adandýk
Düþünmek, hassasiyet göstermekten uzaklaþtýk
Ýþimize nasýl gelirse öyle yaptýk, kalbi olmaktan çýktýk
Kendimizden ziyade baþkalarýný yargýladýk, onlarda suç aradýk
Dost, yaren, arkadaþ, refik, insan olmaktan baþka her bir þeyi çare sandýk
Neden hesapsýz bir aklýn, alalanmýþ arzularýn, taviz verilmeyen keyfiyete adandýk
Hani bizler kutlu yolun yolcularýydýk, cemaat asabiyetleri içinde acýmadan dýþlandýk
Nasýl bir dine inandýk ve ya inandýrýldýk, yoksa hakikatten mi uzaklaþarak dünyalaþtýk…

Mustafa Cilasun