Kakavan devrinin insanlarý.
Çubuktan asker,
Kibrit çöpünden yangýn çýkarýyorlar.
Ve zaman bir çoçuðun ezberinde çekiliyor.
"Meli,malý..."
Savaþmalý diyor,kehanet.
"Bize ölmek gerekli..."
Ve bir yerde çocuklar oyun oynamakta.
Sek,sek kadar basit.
Meþe kadar aðýr bir dünya da.
Omuzlarýnda güneþin aðýrlýðý.
Sabahýn devþirme esnemesi.
Gün besbelli geriniyor.
Çay kaþýklarý dolanýyor,bardaklarda.
Cam sýcaktan çatlýyor.
Komþular citlek çiðneme yarýþýnda.
Ve herkes bir hayli tanýdýk kendine.
Bir hayli sevecen,dost.
Aðbiler.
Ablalar.
"Çocuklarý öldürmeli diyor"
Kakavanlar...
Ama sesimiz çok çirkin bizim.
Karga mý desem? deðil
Baykuþ mu desem?
Hiç deðil.
Taklit edebilirsek,ancak bir çýðlýk olur.
"Çocuklarý öldürmeli diyor"
Kakavanlar.
Peki ama nasýl?
Çimen'den baþlayýn, "Beton yapýn!"
Caddelere sýfýr kaldýrýmlar.
Sýrýtsýn bir þeyler.
Þu güneþin parýltýsýna.
"Zevksiz ucubeler dikin!"
Zindana benzer gökdelenler.
Önce babalar kendilerini küçük hissetsin.
Anneler hazýr çorbalara alýþtýrýlsýn.
Ablalar,"Justin Bieber'ý sevebilir"
Aðbilerin baþýný ise,
Gökdelenlere doðru kaldýrýn.
Bir düzen kurun düzmece bir þeyler.
Tek parýldayan Tv aydýnlýklarý olsun.
Herkes uyanýkken uyusun!
Oldu mu?
Oldu.
Bir çýt sesi yok sokakta.
Herkes de aðýr bir geçim endiþesi.
Vagonlar taþýyor artýk,
Þehir'in yorgun yüreðini.
Tornavidalar,vidalar,
Kerpentenler,
Ýþte hayat çekiyor zamaný.
"Meli,malý..."
Bir çýt sesi yok sokakta.
Ve bir çoçuðun meþesi,
düþtü bir kuyuya...