Adýn ne senin?
Bir adýn var mý?

"Uzun zamandan beri bir isim taþýmýyorum ben."

Sürekli olarak parmaðýnla oynayýp duruyorsun benimle. Kafam küçücük. Öyle aðýr yükler ekliyorsun ki üzerime.Geçen her gün kendimi bir kukla gibi hissediyorum.

Yalancý bir kukla gibi.

Çocuklara her nedense komik gelir kuklalar. Oysa her çocuk bir kuklanýn yalan söyleyeceðinden çok emindir. Tüm kuklalar yalan söyler. Görevleri gereði mutlu etmektir, çocuklarý. Ve her çocuk yalancý bir kukladan çok mutlu olur.

Çocuklarýna mutlu olmak için yalan söylemeyi kuklalardan öðretiyorsunuz.

Onlar canlý mý peki?

Evet üzerilerinden sarkan ipleri görmezsen, oldukça canlýlar. Onlarý fark ettiðinde hepsinin birer yalancý olduðunu ve tepelerinde sahipleri tarafýndan yönetildiklerini fark edersin. Çoðu zaman o ipleri görmezden geliyoruz. Oysa onlar, bize hep yalan söyleyen cansýz þeylerdir.

Ne tuhaf deðil mi? Cansýz þeylerin çocuklara masal anlatmasý,konuþmasý ve her sözcüðünün birileri tarafýndan onlara sýkýlan bir palavradan ibaret olmasý.

Senin de tepende iplerin var. Asýl acý olan bu. Organizma hepinizin tepesine bu iplerden sarkýrtýp, sýkýca baðlamýþ.

"Hepiniz çok mutlusunuz, çokkkk:)))"

Adýn ne senin? bana onu söyle.

Benim bir adým yok.

"Belma uzun zamandan beri beni adým olmadan çaðýrýyor."

Oysa bir adým olmasýný hep istedim. "Bir þey olmak...."

Bunu hep istedim. Sanýrým buna layýk deðilim ben.

*******************

Omzuna dokundu. Uzunca bir zaman derin bir uykudaydý. Kocasý televizyonun karþýsýnda uyuya kalmýþtý. Televizyonda Ölümsüzler için devam eden reabilitasyon programlarý halen devam ediyordu. Sürekli olarak insanlarý kontrol ediyorlar dedi kendi kendine. Yeni ölenler için acýnýn belli bir süre sonra yavaþ,yavaþ hayatlarýndan çýkýp gideceði yinelenip duruyordu.

Yeni ölmüþtü, kocasý ile o.

Belma'nýn omzuna dokunuþu ile aniden uyandý.

"Uyandýrmak istemedim, sadece sevmek istedim omzunu " dedi Belma.

Sonra boynundan öptü kocasýnýn.

Yüzümü sev dedi kocasý.

Ne garip bu adam tanýþtýklarý günden bu yana yüzümü sev,yüzümü sev deyip duruyor.

Neden bunu hep yapmamý istiyor ?

Yüzünü sevdi uzunca bir süre. Gözlerinin içine baktý kocasýnýn. Hafif parlaklýk vardý gözbebeklerinde. Çok hafif.

Kalan kýsýmlarý ise donuk ve mat'tý

Sonra gerisin geriye ayaða kalktý.

"Hepsi geçecekmiþ, çok yakýn zamanda hiç bir þey hissetmeyecekmiþiz." dedi gülerek.

O'nun ise gözleri televizyondaki programa takýldý bir an.

"Evet geçecekmiþ" dedi kocasý dalgýn bir þekilde.

Kocasý halen acý çekiyor muydu acaba?

Onun adýna sevindi bir an. Sevilmediðini bilmek çok zor bir þeydi. Onun adýna sevindi. Artýk hiç bir þekilde sevilmemenin acýsýný çekmeyecekti.

Acý yoksa hatýrlamakta yoktu. Hatýrlamayacaktý onu hiç sevmediðini.

Evlendikleri günün öncesinde söylemiþti ona.

"Seni sevmiyorum."

Oysa adam deliler gibi aþýktý ona. Adam bir çocuktu.

Bir çocuða bunu söylemek ne kadar acýydý. Bir yaný hep çocuk kalmýþtý.

Ve bu çocuk ona belkide çocuklar gibi aþýktý.

Çoçuklar nasýl aþýk olurdu?

Çoçuklar aþýk olabilir miydi? Evet olabilirlerdi.

Her çocuk evrendeki her þeye aþýk olabilir. Topraða,çiçeðe,böceðe,her þeye...

Bir kadýna da belkide.

Baþýný okþamaya baþladý. Týpký çocuklar gibi.

"Benim masum çocuðum" dedi içinden.

"Benim hayat arkadaþým, sev beni daha çok sev.her hangi bir alýþveriþimiz olmadan sev.daha çok sev."

Ve acýsýz sev...

Hiç sesini çýkarmadý Belma'nýn baþýný okþamasýndan. Küçük bir çocuk gibi sessiz sedasýz kaldý.

Sonra insanlýðýna dair yaþlar akmaya baþladý gözlerinden.

Yaþlar öylesine akmaya baþladý ki. Belma içinden üþüdü.

"Neden aðlýyorsun da ?" diyemedi.

Hani dese, biliyordu yine acý çekiyordu.

"Korkma endiþelenme acýn geçecek " dedi bir ebevyn gibi.

Bir kaç gün bir kaç haftaya kalmaz geçecekti acýsý.

Ve onun acýsý da tabi. Artýk içinde yanan acýsý da kalmayacaktý.

Belkide yeniden sevecekti. Yeniden sevmek için kocasýna aþýk olmak için bir fýrsat olacaktý bu.