Gel gelelim azizim
Acilar üzerine kurulu bir yasamin
En dip noktasindan bakiyorum ben hayata
Hayatta bana bakiyor bir yerlerden
Garipsiyoruz birbirimizi
Cogu kez aldýrýþ bile etmiyoruz
Ben baslamak istedikce o
Sonunda beni bekliyor ölüm gibi
Çok kasvetli
Umutsuz biri degilimdir
Lakin
Umuda en çok geciken heveslerde bana aittir
Her daim bir adim oteden bakasim gelmistir yasama
Golgemi ardimda hissettigim gun bu huyumdan da vaz gecip
Huysuzluga vurdum insan olmayi
Cok soylenmesi gerekeni her insan gibi sineme sakladim
Gerektiginde haykirdim
Gerektiginde sustum
Ve suskunlugum ciglik atisimdan hep daha fazla yer etti yuregimde
Az iyilikle cok kotulugu yenmenin savasini verdim kendime
Bir cok kere yaralandim
Ölmedim
Onu dahi beceremedim
Ýçimdeki ölülerin yerleri degisti
Kederleri hep ayni
Simdi
Degistim hemde cok degistim
Daha da derinlesti dipler
Bakiyorum ýþýk azalmis
Umut garip sey sahiden
O bana
Ben ona
Gereginden fazla alismisiz