Baba, bir ailenin direðidir. Evin bütün yükünü sýrtýnda taþýr. Çalýþýr, çabalar, uðraþýr ve didinir. Yoktan var eder.
Tek amacý vardýr. Eþine ve çocuklarýna iyi bir yaþam saðlamak. Onlarý ekmeðe muhtaç etmemek...
     Bu nedenle babalar, hep saygý görür. Çocuklarý onu çok sever ve sayar. Saygýda kusur etmezler. Baba, hep ulu bir çýnar aðacýna benzetilir. Meyvesi olmasa dahi gölgesi yeter...
     Ama bazen de öyle evlatlar oluyor ki, babalarýna karþý, hayýrsýz çýkýyor. Sevgi ve saygýyý bir kenara býrakýn, her türlü ezayý, cefayý uygun görüyor ona karþý... Babalarýna yapmadýklarý iþkence kalmýyor. Onlarý hep boynu bükük gezdiriyor ve mutsuz yaþamasýný saðlýyor. Böyle evlatlara hayýrsýz evlat deniyor.
     Ýspanya’da bir baba, çocuklarýnýn vefasýzlýðý yüzünden onlara son bir hayat dersi verdi. Baba, kendine karþý hayýrsýz olarak nitelediði çocuklarýný mirastan mahrum etti, Bu yetmedi, ölmeden önce vasiyet ederek mezartaþýna “Babayý aldýnýz” ibaresini yazdýrdý. Bu da yetmedi... Bunun yanýsýra argo bir hareket olan orta parmaðýn ileriye doðru uzandýðý, diðer parmaklarýn bükülü olarak durduðu bir iþaret de koydurdu.
Ýlginç olay Ýspanya’nýn Avila Belediye Mezarlýðý’nda meydana geldi. Mezarlýk yetkililerinin, kendilerine verilen vasiyetin yerine getirmesi üzerine olay, kýsa sürede gündeme oturdu.
Ölen Ýspanyol’un isteði üzerine ayrýca "Kiminiz çiçekler getirerek, kiminiz ise dualar ederek beni ziyaret edeceksiniz; ama yolculuðunuzun sonu burada bitecek. Sizi yanýma bekliyorum" sözleri ile akrabalarýnýn ve ailesinin yolunun burada kesiþeceðine dikkat çektiði yazý mezar taþýna kazýtýldý.
El iþaretinin kaldýrýlmasýnýn istenmesine raðmen, mezarlýk yetkilileri ölen adamýn, ölmeden önce bu yönde vasiyet ettiðini belirterek, onun vasiyetine saygý duyduklarýný ve görevlerini yerine getirdiklerini dile getirdiler.
Yani hayýrsýz evlatlara ancak bu kadar güzel bir ders verilebilirdi. Diðer taraftan da adam “Ölümün olduðunu ve herkesin bir gün öleceðini ve her insanýn ne olursa olsun mezarda eþit olarak bir araya geleceðini” son bir kez hatýrlatmýþ oldu.
“Son ders” dedikleri bu olsa gerek...
Hepimiz insanýz...Buna benzer olaylarý hepimiz yaþýyoruz.
Hepimiz baba oluyoruz, evlat oluyoruz...
Babalar, babalýk görevlerini yerine getiriyor, o halde evlatlar da evlatlýk görevlerini yerine getirmeliler.
Unutmayalým... Çark dönüp duruyor...
Yarýn da ayný durumda biz olacaðýz.
Biz, evlatlarýmýza nasýl davranýrsak onlar da bize öyle davranýrlar...
En güzeli, aile fertlerinin birbirine karþý hep sevgi ve saygý içinde olmasý...
O terbiyeyi evlatlara verebilmiþsek, sevgi ve saygý zaten kendiliðinden gelecektir.
Tüm babalara saygýlar sunuyorum...