Sevgili Günlüðüm,
Þu son yýllarda ilginç, hoþ olmayan -duygusal/tinsel bir süreçten- geçmekteyim…
Günde bir kaç kez hatalarýmý sorgulayýp, “Ben nerede yanlýþ yaptým, acaba?” diyerek belleðimin raflarýný düzenliyorum.
Kýsacasý konuyu açýklayayým: Ben genelde dostlarýmý dostlarýmla tanýþtýrýp, gönüllerine "sevgi ekip," en deðerli zamanýmý üleþirim..
Bunun dýþýnda onlara " enerjimi-coþkumu-neþemi-bilgimi-emeðimi" vermekten de hiç sakýnmadým.
Böylece artýyorum...
Belki de onlarýn sevinçleri, mutluluðum oluyordu... Bu duygu nasýl anlatýlýr ki? Hani þöyle betimlesem belki daha yerinde olur; “Bir annenin çocuðunu sevmesi,” gibi bir þey ...
Sonra, ya sonra?
O dostlar kendi aralarýnda bensiz bir araya gelip söyleþip, üleþiyorlar zamaný...
Böylece aylar geçiyor…
Onlardan ses, seda, týk bile yok..!
Tanýþtýrdýðým, o dost bildiklerim, önemsediklerim, bir anda buharlaþýyorlar, nedense üleþtikleri zamanda-coþkularýnda ben yokum...
Tabi bende insaným…Benim de yaþamýmda sosyal/bireysel sorunlarým oluyor. Sevinçlerimi, neþemi, baþarýlarýmý paylaþmak istiyorum. Bende tökezlenip düþüyorum. Aðlayacak bir omuz arýyorum...
Örneðin, Annem vefat etti, bir kýzçocuðu torunum dünyaya gözlerini açtý, eþim ameliyat oldu, ben sað kolumu kýrdým,doðum günüm 13 haziranda kutladýk, vs…
Bütün bu yaþadýklarýmý sosyal platformlarda paylaþtým.
Peki, neredeydi o DOST sandýklarým, gönül sandýklarýmdaki DOSTLAR?
Merak edip onlarýn her birine telefon açýp, "Neden?" “Niçin bu kadar mesafe?” diye soruyorum; verdikleri yanýt:
"Aa, alýndýðýn þeye de bak caným...! Ne var bunda, istersen sende gelebilirsin..!"
Onlara þu yanýtý veriyorum:
"Öyle miii..!Sizce ben müneccim miyim?"
Sonra düþünüyorum gamlý gamlý...Sorguluyorum dünü ve bugünleri...
Bende mi eksiklikk, yoksa deðiþen zamanda mý bilemiyorum ama geliþen bu olumsuz süreçte bende farklý bir tinsel deðiþiklik baþ-gösteriyor...
O anda sol yaným burkuluyor sanki… Gönül aðrýsý gibi…
Bu deðiþikliðe kendimce bir teþhis de koydum:
"Siyah Ördek Komplexi"
---
Anladým ki þu yaþam arenasýnda sürekli "verici" rolü üstlenirse bir kimse, "alma" rolünde baþarýlý olamýyor.
Anladým ki, birlikteliklerdeki fedakarlýðýn, seçiciliðin kiþiyi hayal-kýrýklýðýna uðratacaðý mutlaktýr.

Sonuç:
Bundan sonraki "arkadaþlýk portföyümü" daha itinalý ve daha dikkatli seçmeliyim.
Aksi halde kendi yaþam fanusumda yine benzer üvey dostlarla, yapay avuntular içinde yüzeceðim...
Ve yorulacaðým...
Sevgili Günlüðüm,
Sevgiyle
Dostlukla
Þiirle kal...

Emine Piþiren/Edremit