SORULAR


Nerede baþladýk bunlarý yaþamaya nerede sevdik, nerede kaybolduk, nerede koptuk hayattan. Nerede ve ne zaman ölmek istedik , belkide öldürmek istedik tüm gücümüze gidenleri, hangimiz baþarabildik. Sevgilerimizi býraktýðýmýz kucaklara kimler oturdu bizim yerimize ve biz kaçýnýn kýymetini bilebildik. Delice seven birileri varken nasýl sokaklarda aradýk bir diðerini acaba bu mudur diye. Hangimiz yüzde yüz tatmin olabildik iliþkilerimizden, dostluklarýmýzdan, aþklarýmýzdan. Annemizi anlayabildik mi mesela, onun istediði kadar. Çocuðumuzu sevebildik mi beklediði kadar. Bi arayýþtýr gidiyor bizimle beraber günlerimizi peþinden sürüyerek. Yakalanmayý isteyen ama sürekli koþan yaramaz bir çocuk gibi koþuyor önümüzsýra. Ne zaman duracak ne zaman geriye dönüp kollarýný bize açacak bilinmez. Bu arayýþ bittiðinde hayat sürecek mi o da meçhul, belki de hayatlarýmýzýn tamamý bu arayýþa baðlý. Bizi baðlayan heyecan katan en önemli unsur o belki de. Her birimizin kendini ve etrafýndakileri bilinmeyen hiçbirþey kalmayýncaya kadar keþfettiði an tükenecek miyiz, doðrusu bu an gelecek mi. Yaþadýðýnýz her saniyenin kiþiliðinize duygularýnýza sevme yeteneðinize birþeyler kattýðý yada azalttýðý zamaný, zamanýn içinde kendinizi yakalayabiliyor musunuz. Deðiþimlerinizi görebiliyormusunuz aynada. Aynada gördüðünüz herþeye inanýyor musunuz yoksa. O yüzünüzdeki kýrýþýklar sadece birer dermatolojik ayrýntý mý sizce. Ýçlerine gizlediðiniz kimse yok mu, hüzünleriniz özlemleriniz geceyarýlarý camlara dokunup üþümeleriniz yok mu gelmeyenlerinizi beklerken. Ya bakýþlarýnýz, sadece ilkokuldaki "göz bir fotoðraf makinesi gibidir"den mi ibaretler sizce. Bakarken herþeyi anlatmýyorlar mý "aþýðým sana" demiyorlar mý mesela ya da "nefret ediyorum senden" .Gözlerinizin içine bakýþlarýnýza ne kadar çok þey gizlediðinizi biliyor musunuz. Belki de ömrünüzün ilk yýllarýnda sahip olamadýðýnýz bir oyuncaða ya da komþu çocuðunun yediði ama size alýnamayan þekere bakarkenki gibi bakýyorsunuz bir baþkasýyla giden sevgilinize. O yýllarýn þimdiki kiþiliklerimizi oluþturduðu çok açýk. Yaþanan her dakika içimize siniyor ve bizi biz yapýyor. Bunlarý dýþarýya aksettiren en þeffaf vitrin de doðal olarak gözlerimiz. Öyle çok þey gizliyor ki gözkapaklarýmýz. Koca bir yaþantý. Birbiri ardýsýra yaþanan günlerin elden çýkardýðý deðerler, kalanlar ve gidenlerle dopdolu bir hayat. Her gidende sizden kopan bir parça, yaþayamadýðýmýz her sevgide eksik olan bir biz var.