ÝLÝM BÝR NOKTA ÝDÝ
Yaðan yaðmur ve karla
içine su almayan bir ayakkabýnýn hayaliyle yandýðým zamanlardý.
Beynimde elbiz baðlamýþ düþlerle boðuþurken
kötü zaman yaðmurlarý düþüyordu saçlarýmýn mahremlerine.
Ve neden sonra özgür bir zula ararken ve de güvenli
bir kara haberler yumaðýna döner yüreðim.
Tersine mi meyleder ki dünya anlar sonra?
Neden, niçin, nasýl?
Ah gölgeden de kesif olan yazgým.
Azýðým da bayat hanidir.
Ya gözlerime uðraksýz uykular,
ha eþek anýrmýþ ha ben konuþmuþum!
Bir dipsizlikler kuyusu yuvarlanadurduðum.
Saçma deðil mi her þey?
Týpký insanlarýn ürettikleri gibi.
Koskoca saçmalama.
Oysa ne demiþti Üstat Ali;
Ýlim bir nokta idi ve onu cahiller çoðalttý.
Ya neden sonra çoðalttý cahiller?
Ve çoðalttýkça onlar,
ben yandým.
Haþim SÖNMEZ