BATIK HAYALLER
Deniz mavisi gençlik, baþlarda duman vardý,
Bir gonca gül yüzünden mevsimler hep bahardý.
Renkleri, kokularý sarsa da her bir yeri,
Gözlerim hiç görmezdi, kýrdaki çiçekleri.
Göklerde kuþlar gibi, uçsa da hayallerim,
Deryada damla kadar, gölgende yoktu yerim.
Biliyordum sonunu bu hazin hikâyenin,
Aklý yoktur sanýrým kalbini dinleyenin.
Söz dinlemezse gönül, akýl baþta ne gezer,
Kara sevda, çöllerde susuz ceylana benzer.
Kan kaynayan imbikten dökülürdü damlalar,
Sevda böyle bir þeydi; biraz ateþ, biraz kar.
Kar eridi yaz geldi, bir köz kaldý sadece
Yanar yanar kül olur, katlanýrdým delice…
Ah aldanmak ne acý, uðruna geçti yýllar!
Dertli mýsralar yazdým , sana dünyalar kadar.
Aradan yýllar geçti, bildim dünya kaç bucak,
O zamandan bu yana bir adýn kaldý ancak.
Ey dikenli gonca gül! IYaraladýn zamaný…
Kurumuþ çaya döndü, gönlümün çaðlayaný…
Bir coþkun deniz gibi savurdun dipten dibe,
Batýk bir gemi oldum hep sen vardýn içimde,
Taþýdým yýllar yýlý hatýramda zehrini;
Dolduracak hiç yokmuþ bu azabýn yerini…
Zerreyim bir denizde, denize sýðmaz sevdam;
Hayret makamýndayým, sen ben deðildir davam.
Unutma ki denizden büyük okyanus vardýr
Deniz içinde balýk, balýkta Yunus vardýr.
Ünver PAZARLI