Yine Sabrým Üstüne


Sen
her mevsim
yapraðý yemyeþil sarýsabýr çiçeðim
güzelsin de sabrým üzre söyleme
söyleme bana bu þen þakrak Rumeli türkülerini
böyle her seher vakti
yitik sevdalar yýðýlýr baþýma
Aliþim umutsuz gezer Tuna yalýsýnda
ahý tutar da gözyaþlý göçlerin alay alay
sýrrý dökülür
kasvetten çatlar balkonunda saksýlar
sarý kavun dilimi bir ay
dolaþýp durur baba yadigarý o evin
cinnet geçiren çatýsýnda.

Ne aya
ne güneþe
ne günden artan geceye söylenir söz kalmadý
ay ayazýnda haramilerin azdýðý zamanlardý
bir haç mevsimiydi
ezanlarýn an be an aðladýðý kýrk ikindi
yangýnlý daðlar koynunda
kuytu koylarda kayalarla seviþirken su
kayalarla çarpýþýrken su
sabra sýðmadý saðýn saðýn tahammüller
nerdeydin
gelmedin ey Eyyüp
yaðmadý gönüllere sevda bulutlarýn yaz yaðmuru
bir soykýrým tuzaðýnda gözyaþlar buz oldu.


Sebebin sebebi
suçlular
zafer þölenlerinde sarhoþ þimdi
baþýboþ bütün cinler
bütün günahlar mubah
baþýmýn aðrýsý
kýldan ince kýlýçtan keskin bir göç kâbusu
kemirip durur beynimi akþam sabah.

Biliyorum
yollarým deðil tekin
gökte yýldýz tedirgin
Necibe seni kimler avuttu böyle
kimler öðretti bir soykýrým sonrasý
gül gibi gülmeyi her seher vakti.


N'olur
Necibe söyleme
söyleme bana bu þen þakrak Rumeli türkülerini
böyle her seher vakti
yýðýlýr yine baþýma
yýðýlýr bin bir haraminin hain mahþeri.