Artýk
Söyleyecek sözüm yok sana
Beni benden alan aþk benimle oldukça
Ruhumu meftun eden sevda vefayý anlatýnca
Sen ister anla, istersen yaþama, aþka yabancý olunca
Dünya dönerken, tekâmül devam ederken sen kalýrsýn tek baþýna

Kaybetmek
Basiret ve sezgiyi yaban görmek
Zanlarý beslemek, kuþkularla nazar etmek
Sevgi ve muhabbeti göreceli hasretmek, imtina etmek
Bilinçaltýný yeniden inþa etmekten çekinmek ve vehimlerle gitmek
Karar verememek, endiþeler ve çekinceler derdiyle ömrü heba etmek

Zahiren
Adam gibi bir suretin var
Gam ve keder haline yansýmýþ istemediðin kadar
Edep ve irfan sahibi olmak, halde yaþamaktýr, aþký ar
Kar, suhuleti ve bereketiyle yaðar, her an nasip içinde yatar
Sevdasý olmayan, firkate kanmayan bilmem ki nasýl bir ibretli nazar

Seni suçlamak
Sitem edecek kadar bel baðlamak
Her lahzaya umutla sýðýnmak, acabalardan arýnmak
Hüsnü hal ile murat içinde yanmak, samimiyete adanmak
Düþ ve hülyalarýn limanýnda nefes almak, latif bir hazla ufka bakmak
Hakkým deðil miydi, korkularýn esiri olarak kýrýp, yýkman mý sana yaradý

Ýnsanýz iþte
Kalbe bir ateþ düþünce
Kendi ekseninde hissiyatý türap edince
Akýl tutulmasý baþlar, gönül coþar, lirik bir hal yaþar
Ýçimde mi saklasaydým, bin naz ile etrafýmda kývrandýrsaydým
Sabah akþam uykusuz kalmana göz yumsaydým, fedakârlýðý býraksaydým

Yalnýzlýðýn
Sadrýnda, gecenin baðrýnda
Mýsralarýn arasýnda, þiirlerin hasret þafaðýnda
Boyun büküp sabýrla, gözyaþlarýný döküp sýzýyla, hayýflansaydým
Sen ne kadar umut etsen ve heveslensen de görmezden gelseydim
Yaþadýðým acý ve kederi bizzat senin yaþamana rýza gösterip, üzülmeseydim

Ümit verdin
Samimiyetine kefil gösterdin
Sadakatini teslim etmemek için niçin direndin
Nasýl bir þüphe ve zannýn içindeydin, sual dahi etmedin
Her bakýmdan kendini cazibe merkezi zannettin, mahkûm edecektin
Garip bir hayat felsefesiyle sürünmemi ve ömürden geçmemi isteyecektin

Mustafa CÝLASUN