Sevgili…

Her söze O’nun adýyla baþlamak…

Kalplere hidayet eden, gönüllere sürur veren O’dur…

Seher rüzgârý misk kokulu eser. Seherlerde pencerelerini açýk tut. Alnýna dökülen saçlarýn açýldýkça, o güzel saçlarýnýn kývrýmlarýndan ciðerlerine gül kokusu yayýlýr. Sana gelen yolun konaklarýnda nasýl istirahat edebilirim ki? Ey yüreðim daimi bir huzura ermek, canana vasýl olmak istiyorsam, ondan uzak kalmamalýyým. Yusuf gibi sabýrlý olmalýyým. Ömrüm yollarýný gözlemekle geçecek yollardan ve yollardan gelecek olaný.

Zaman geçmekte ömür tükenmekte Leyla…

O Mecnun ki geçen zamanýn farkýnda olmayarak Leyla’yý ikindi zamaný gibi gelsin… Yüreði Mecnunun hasretiyle yanan Leyla… Nice sevdalar gün ýþýðýnda tohumunu çatlatýp filizlenir. Ben kalbimi senin derdinle paylaþýrým. Senin kalbinde kahra gülümseyen bir sancý varken, ben ruhumun gölüne nasýl tebessüm taþýrým. Bana benden yakýn olan el-Mâcid, beni benden ve senden daha iyi bilen el-Alîm, beni benim kendimi sevmemden önce seven, sana sevdiren, kalplerimize sevgiyi koyan el-Vedûd (cc). Dualar dudaklarýmýza deðer deðmez kalbimize sevginin serinliði düþüyor yâr.

Kul yakarýr da Rabbi yetiþmez mi?