Bir bardak su, kýrmýzý bir ruj

Kulaklarýnýn altýna uzanan saçlarýný arkaya taradý. Bir avuç jöle alýp saçlarýna sürdü sonra tekrar yavaþ ve yavaþça taradý saçlarýný. Aynaya baktý utanarak biraz da kalbini kanatýr gibi… - Bana ne yaptýn böyle…- diye baðýrmak istedi. “Çocuksun sen daha, ne oldu, nasýl oldu?” dedi sessizce, aynadan kendisine bakan kocaman siyah gözlere bakarak.
Artýk konuþmak istemiyormuþçasýna kafasýný salladý. Makyaj masasýnýn üzerinde duran aynaya daha da yaklaþtý. Tarak birkaç kez daha aktý saçlarýnýn arasýndan. Taraðý aynanýn yanýna býraktý. Taþ pudrayý çekti aynanýn yanýndan. Dikkatini toparlayabilse öyle kolay olacaktý ki makyaj yapmak... Sýrtýna kambur olan bir geçmiþten kurtulmuþ gibi derin bir nefes aldý. Tekrar aynaya doðru eðildi. Pamuðu taþ pudraya batýrdý, dairesel hareketlerle yüzüne sürmeye baþladý. “Nereden baþlamalý suçlamaya, nereden baþlamalý düþünmeye” diye sordu kendi kendine.
- Tekrar en baþýndan baþlamanýn anlamý yok. Ýþte buraya kadar geldik. Þimdi artýk birbirimizi manada aðýr sözlerle yerle bir etme vakti. Bunu da yapalým, sonra inan bana her þey çok, çok kolay olacak.
Melike böyle demiþti, Ümit’in yüzüne dönüp. Ümit taþ pudrayý daha sert sürdü yanaklarýna, bu cümleler kulaðýnda çýnlarken. Bir an durup muhteþem kibriyle kavga edecek oldu ama bir erkeðin kibrini daima yanýnda taþýdýðýný, kaçsa da bütün kapýlarýn ayný yere açýldýðýný, saklansa da hep sobelendiðini biliyordu. Bu yüzden Ümit bir an durdu, aynadan yansýyan aksinin gözlerine, gözlerinin tam içine bakamadý. Ayaklarýný topladý, sað omzunun aðrýsýný hafifletmek için ovdu biraz. Pudraya, jöleye bulaþmýþ ellerini temizledi. Biraz uyusa kendini iyi hissedecekti ya da plastik beyaz bir tabure yerine sandalyede makyaj yapýyor olsa belki her þey daha tahammül edilir olacaktý. Duvar saatine baktý, makyajýný bitirmek ve giyinmek için 12 dakikasý kalmýþtý.
Ümit cebinden müzik çalarý çýkardý, masanýn üzerine koydu, kulaklýklarý taktý, “biraz müzik her þeyi kolaylaþtýrýr.” diye geçirdi içinden. Play düðmesine bastý, siyah göz kalemini aldý. Aynaya eðildi, bir eliyle göz kapaðýný aþaðýya doðru çekti, diðer elindeki kalemle gözüne sürme çekecekti ki kulaðýnda gitar eþliðinde çalan “my woman” çýnladý. Bu da ne þimdi demeye kalmadan Melike’nin, elindeki göz kalemini tuvalet masasýnýn üzerine fýrlatýp yerinden kalkýþý belirdi gözlerinin önünde.
- Haydi baþla! Önce sen söyle, sonuna kadar dinleyeceðim, bitirene kadar aðzýmý açmayacaðým. Haydi, baþla, durma öyle… Her þeyin açýklamasýný kendine göre tek cümlede yap…
Melike konuþurken Ümit, o anda yalnýzca “my woman”ý yüksek sesle dinleyerek dans etmek istiyordu. Geri kalan her þey teferruattý, konuþmaya deðmeyecek detaylardan ibaretti. Bir an kendisinin söylemediði cümleleri duydu, “evet ben hep geç kaldým, ben hep Melike’yi durdurdum. Ben sanki emekli olmuþ bir memur gibi yaþadým hep. Melike yeni yürümeye baþlayan bir çocuk gibi her yere gitmeyi, her þeyi yapmayý istiyordu. Ben hep durdurdum onu, oyaladým. ”
Ümit göz kalemini yüzünden çekti. Eðilmekten aðrýmaya baþlayan sýrtýný rahatlatmak için yerinde doðruldu. Etrafýna baktý, odada yalnýzdý, peki bu rahatsýz eden sözleri kim söyledi? Vicdaný mý? Kibir ile vicdan arasýnda süren ezeli savaþa ne oldu? Nasýl oldu da bu kez vicdanýnýn sesi kibirinin sesinden daha yüksek çýktý?
Ümit gözlerine siyah sürme çekmek için tekrar aynaya eðildi. Ýki gözüne de belirgin çektikten sonra siyah sürmeyi, yerinde doðruldu. Sýrada kýrmýzý ruj vardý. Ümit kýrmýzý ruju annesini hatýrlattýðý için sevmezdi.
Annesi her akþam kýrmýzý rujunu sürer, siyah kývýrcýk saçlarýný ensesinde topuz yapar, sarý abajur ýþýðýnda akþam yemeðine otururdu. Öldürücü bir sessizlikle yemek yenirdi, Ümit’in annesi yemeðin sonunda elindeki çatal ve býçaðý yine ayný öldürücü sessizlikle masanýn üzerine býrakýr ve pencerenin önündeki koltuða geçerdi. Bir sigara yakar gecenin karanlýðýna bakardý. Ümit her gece bu sessiz seremoninin bitmesini beklerdi, ardýndan hemen yataðýna uzanýr ve orada öylece zamanýn durmasýný beklerdi. Þimdi ayný vebalý sessizliðe kendisi gömülüyor, annesinin kendisi için hazýrladýðý ve baþarýyla yaþattýðý çýkmazlarý, açmazlarý Melike’ye yaþatýyordu. Ýntikam deðildi bu, Ümit’in bir kadýn için yapmayý bildiði en iyi þeydi sadece.
Ümit elindeki ruja baktý, rujun kapaðýný her açtýðýnda söylediði sözleri söyledi “mutlu yýllar anne… “.
Ümit aynaya yaklaþtý,
Melike bir bardak soðuk su içti,
Ümit ruju sürerken Melike radyonun sesini açtý,
Ümit masadan kalktý, smokinini giydi, sahneye yürüdü,
Melike yazmaya baþladý…