(cba)
Hastanenin leþ gibi kokusunu istemesem de içime çekiyorum.Nöbetçi doktor ve hemþirelerin ayak seslerini yavaþça dinliyorum.yüzüme çarpan soðuk havayla düþüncemden sýyrýlýyorum.Kahretsin diye söyleniyorum.Pencereyi açýk býrakmýþlardý.Son bir gayretle bacaklarýmý hareket ettirmeye çalýþýyorum.sanki bir þey farkedicek gibi.sonuçsa kocaman bir hiç.2 yýl önceki kazada bacaklarýmla bütün baðlarýmý kopardým.ayak seslerini duyunca sesleniyorum.hemþire haným diye seslenmemle açýlan kapýnýn sesi bir oldu.efendim dedi güzel bir ses týnýsý.pencereyi kapatabilir misiniz diye sordum.tamam diyip kapatýp gitti.annemin ayak seslerini duyuyorum.Buraya doðru geliyor aðlayarak.Kapýyý açtý ve bana sarýldý.Anne ne olur aðlama diyerek ona yalvarýyorum.tamam aðlamýyorum diyor ama hala burnunu çekerek aðlýyor.Kör olabilirim ama saðýr deðilim.Gözlerimi kapatýp uyumaya çalýþýyorum çünkü bir tek o zaman her þeyi unutuyorum.bir tek o zaman mutlu olmak için uyumak istiyorum….

(yba)

Hastane diki hastalar yavaþ, yavaþ uyanýyor acil deki aðlamalar çoðu zaman feryatlara dönüyordu.doktorlar hýzlý ,hýzlý koridorlar da yürüyor ses kalabalýðý son noktaya varýyordu.Bütün bu cümbüþün içinde küçük bir kýz vardý.Kör ve yatalak.Annesine küstü sürekli aðladýðý için.Babasýný dargýndý.o kazada ölüp kendisini bütün bu acýlarla yalnýz býraktýðý için.o daha 12 yaþýnda küçük bir kýzdý.Kocaman acýlara dayanan